Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:
«Ժառանգություն» կուսակցության հիմնադիր Րաֆֆի Հովհաննիսյանը Հանրապետության հրապարակում հրավիրած հարցուպատասխանի ժամանակ հարցին, թե համաձայն «Հայկական ժամանակի» հրապարակման՝ Ռուսաստանն, ըստ էության, Հայաստանից պահանջում է կամ մտնել Ռուսաստանի կազմի մեջ, կամ դառնալ Ռուսաստան-Բելառուս միութենական պետության նոր անդամ, պատասխանեց. «Ես թերթիկների հոդվածները չեմ ուզում մեկնաբանել: Մեր պետությունն այսօր գտնվում է աննախադեպ գահավիժման նախաշեմին: Չնայենք մակերեսային երեւանյան աշնանային եղանակի չափանիշներով: Այսօր մեր երկիրը մեկ եզրահանգման եւ մեկ մեկնակետի հիմք պետք է վերցնի: Մենք կարիք ունենք նոր գերագույն հրամանատարության, հրամանատարություն, որն ուղիղ խոսում է իր երկրի հետ, այլ ոչ թե ինչ-որ թերթիկների միջոցով հայտարարությունների՝ քողարկված, անանուն հոդվածներով:
Ես ասում եմ, որ նախկին գերագույն հրամանատարը, պարտված այս դե ֆակտո իշխանությունը մեզ բերել է ոչնչացման շեմին որպես պետություն, բերել այնտեղ, որ մեր պետությունը նվազագույնը երկկողմանի նվաճման նախաշեմին է: Եվ մենք ազգովի պետք է որոշենք. ուզո՞ւմ ենք շարունակել ունենալ Հայաստանի Հանրապետություն: Սա իրական իրավիճակ է: Եվ մենք դուրս պետք է գանք այս Ամերիկա-Ռուսաստան-արեւմտամետ-հյուսիսամետ մակերեսային երկընտրանքից: Այսօր մեր ինքնիշխանության, տարածքային ամբողջականության, մեր ինքնության, մեր քաղաքացիների կյանքի ուղղակի սպառնալիք կա: Այդ սպառնալիքը, այո, գալիս է թշնամական պետություններից, ռազմական հանցագործներից, որոնք պատասխան պետք է տան միջազգային դատարանների առջեւ: Բայց դրանց մեղսակիցը, ցավոք, սրտի, նաեւ այս շենքում (մատնացույց արեց կառավարության թիվ 1 մասնաշենքը․ Ա. Հ.) աթոռակալ գործող իշխանավորն է, նախկին հրամանատարը, որն այլեւս երբեք մեզ չի կարող ներկայացնել ոչ խաղաղության, ոչ պատերազմի մեջ:
Նրա շարունակվող հռետորաբանությունը, բառախաղերը, ելույթները մեր ամբիոններից, օտարների մոտ խոստումները, հայրենիք հանձնելու բանավոր, գրավոր եղանակները արդեն ոչ թե հոգնեցնում են, այլ ուղղակի մեզ գլորում են դիպի անդունդ»:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
