Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:
«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Հելսինկյան նախաձեռնություն 92» Լեռնային Ղարաբաղի կոմիտեի համակարգող, խաղաղության և մարդու իրավունքների միջազգային մրցանակների դափնեկիր Կարեն Օհանջանյանը։
-Պարոն Օհանջանյան, սահմանային վերջին լարվածությունից հետո Հայաստանում ոչ միայն հասարակական, այլ նաև իշխանական մակարդակով մեծացավ Ռուսաստանի հանդեպ դժգոհությունը։ Վարչապետը ՄԱԿ ամբիոնից նորից խոսեց միջազգային դիտորդական առաքելության հրատապ անհրաժեշտության մասին՝ սրանով իսկ հաստատելով, որ ռուսական երաշխիքները բավարար չեն։ Ինչպե՞ս եք գնահատում այս հանգամանքը։ Ի՞նչ կտա միջազգային դիտորդների տեղակայումը։
–Եթե հիշում եք, ես առաջինն էի և երկար ժամանակ մնացի միակ քաղաքական և հասարակական գործիչը Հայաստանում և Արցախում, որն ասաց, որ այսպես կոչված «ռուսական խաղաղապահ կոնտինգենտը» ոչ այլ ինչ է, քան օկուպացիոն զորք։ Նրանց մանդատը նկարված է մի թղթի կտորի վրա, որը կոչվում է Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի առաջնորդների համաձայնություն․ այն միջազգային իրավունքի հետ կապ չունի, և նրանց ներկայությունը Արցախի և Հայաստանի տարածքում անօրինական է։ Ափսոս, որ Հայաստանի վարչապետը դա հասկացավ երկու տարի անց։ Բայց, ինչպես ասում են՝ լավ է ուշ, քան երբեք։ Այն, որ հայկական վերնախավը, երկրի քաղաքացիների ճնշող մեծամասնության հետ միասին չափազանց բացասաբար է վերաբերվում Հայաստանում և Արցախում ռուսական զորքերի առկայությանը, ինչպես նաև այն ինստիտուտներին, որոնցում ներկա է Հայաստանը և որտեղ գլխավորում է Ռուսաստանը, շատ բան է ասում։ ՀԱՊԿ-ից Հայաստանի դուրս գալը, ինչպես նաև Ռուսաստանի հետ ռազմավարական հարաբերությունների վերանայումն արդեն իսկ Հայաստանի օրակարգում է, և դրանում ոչ ոք չի կասկածում, նույնիսկ կավե ոտքերով Կոլոսը մեր աչքի առաջ քանդվում է։ Եվ այս իրավիճակում չափազանց կարևոր է արտաքին քաղաքական գործունեության ակտիվացումը՝ հօգուտ Եվրամիության և արևմտյան արժեքների։ Ի սկզբանե ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում բանակցային գործընթացում մշտապես քննարկվում էր միջազգային խաղաղապահ կոնտինգենտը ԼՂ հակամարտության գոտի մտցնելու հարցը։ Նյու Յորքում այս հայտարարությամբ Փաշինյանը փաստացի վերագործարկեց ԵԱՀԿ Մինսկի խումբն իր կարևոր բաղադրիչով՝ հակամարտության տարածաշրջանում խաղաղության ապահովում։
-ՌԴ ԱԳՆ խոսնակ Մարիա Զախարովան հայտարարել է, որ ՀԱՊԿ-ի հանդեպ անհիմն քննադատությունները չեն նպաստում կառուցողական աշխատանքին։ Նրա կարծիքով՝ որոշ քաղաքական գործիչների հնչեցրած քննադատությունները հիմնավորված չեն։ Այս արձագանքն ինչպե՞ս եք գնահատում, ի՞նչ կարող ենք սպասել Մոսկվայից՝ որպես հակազդեցություն։
–Կարող եմ ընդգծել, որ ՌԴ ԱԳՆ-ն նոյեմբերի 9-10-ը հանցագործություն կատարեց մեր ժողովրդի դեմ՝ պարտադրելով մեզ իր կամքը՝ իրականացնելու մեր տարածքները հանձնելու և ամբողջությամբ զինաթափելու ծրագիրը ագրեսոր Ռուսաստանի, Ադրբեջանի և Թուրքիայի կոալիցիայի առաջ։ Այնպես որ, տիկին Զախարովան իր շեֆ Լավրովի հետ հայերի համար այն մարդիկ են, որոնց հայտարարությունները կամ կարծիքներն ընդհանրապես չպետք է ընկալվեն որպես մեր ժողովրդի համար իմաստալից բան։ Նրանք պարզապես փորձում են սպիտակեցնել իրենց հանցագործությունը, որի համար իրենք և Պուտինը դեռ պատասխան են տալու։ Ինչ վերաբերում է ՀԱՊԿ-ի մեռած կազմակերպությանը, ապա մենք կենթադրենք, որ այն մեզ համար գոյություն չունի։ Ավելին՝ անհրաժեշտ է, որ Հայաստանի խորհրդարանը օրենք ընդունի, որը պարտավորեցնում է Հայաստանում գտնվող ռուսական օկուպացիոն զորքերին համապատասխան վճար տալ Հայաստանի տարածքում ռազմակայանների օգտագործման համար։ Եվ մի մտածեք այն մասին, որ դա չի քննարկվել ստրկական պայմանագրում։ Հայաստանը Ռուսաստանի հետ պետք է իրեն պահի որպես ինքնիշխան պետություն և թույլ չտա, որ նա նվաստացնի իր արժանապատվությունը։ Եվ հետո Մարիա Զախարովայի և նրա նմանների տոնը բոլորովին այլ կլինի՝ հարգալից։
Մարիամ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆ
Նյութն ամբողջությամբ՝ սկզբնաղբյուր կայքում: