Ο πολύπειρος τερματοφύλακας της Μπάγερν Μονάχου, Μάνουελ Νόιερ, διανύει μια δύσκολη -κυρίως ψυχολογικά- περίοδο στη ζωή του και μίλησε για όλα στο «Athletic» σε μια συνέντευξη που θα επιφέρει τιμωρία από πλευράς ομάδας.
Η Εθνική Γερμανία αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ μετά την υπόθεση με το περιβραχιόνιο OneLove που επηρέασε προσωπικά τον Μάνουελ Νόιερ ως αρχηγό της ομάδας.
Λίγες μέρες αργότερα, ο έμπειρος κίπερ έσπασε το ποδί του κάνοντας σκι, ατύχημα που θα τον αφήσει στα πιτς για το υπόλοιπο της σεζόν. Ως εκ τούτου η Μπάγερν Μονάχου αναγκάστηκε -εφόσον δεν θα μπορεί να βασίζεται σε εκείνον- να αγοράσει τον Γιαν Σόμμερ.
Ενώ τέλος ο επί σειρά ετών προπονητής τερματοφυλάκων Τόνι Ταπάλοβιτς, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τον Νόιερ από την άφιξή του το 2011, απολύθηκε εν μέσω των ισχυρισμών για δύσκολη σχέση με τον προπονητή Γιούλιαν Νάγκελσμαν.
Ο Μάνουελ Νόιερ μίλησε στο «Athletic» για όσα συνέβησαν στη ζωή του τους τελευταίους μήνες, αποκάλυψε ότι η φυγή του Ταπάλοβιτς τον «τσάκισε» και αναφέρθηκε στις σχέσεις του με τον τεχνικό των Βαυαρών.
«Το πόδι μου είναι εντάξει. Είχα μερικούς τραυματισμούς που με έθεσαν εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα και με ανάγκασαν να πάρω κάποια ρίσκα για τον σύλλογο στο παρελθόν. Είναι διαφορετικά σε αυτή την περίπτωση, επειδή μπορώ να δω ξεκάθαρα το δρόμο της επιστροφής για μένα. Δεν ψαχουλεύω στο σκοτάδι. Το πόδι μου, η διαδικασία επούλωσης, η αποκατάσταση, η επιστροφή: Ξέρω πώς θα λειτουργήσουν όλα.», λέει πριν παραδεχτεί ότι το ψυχικό κόστος από το ατύχημα δεν είναι βαρύ εν συγκρίσει με άλλα γεγονότα.
«Είχαμε σχετικά λίγη υποστήριξη από την πατρίδα μας. Αν το συγκρίνω αυτό με την ενέργεια που βιώσαμε το 2010... αυτό ήταν τρελό. Υπήρχε μεγαλύτερη εστίαση σε πολιτικά θέματα από ό,τι είχαμε δει ποτέ. Μόλις φτάσαμε από το προπονητικό καμπ πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Ομάν, είχαμε μια μυλόπετρα στο λαιμό μας. Εκ των υστέρων, θα μπορούσαμε ίσως να είχαμε λίγη περισσότερη υποστήριξη. Έτσι θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε στον αθλητισμό, στο παιχνίδι μας με την Ιαπωνία.
Ερωτηθείς αν έπρεπε να είχαν περισσότερη υποστήριξη από τη γερμανική ομοσπονδία, τόνισε: «Η απόφαση της FIFA να απαγορεύσει το περιβραχιόνιο OneLove αποτέλεσε έκπληξη. Ένα ξεκάθαρο μήνυμα θα μας είχε βοηθήσει, εκ των υστέρων, θα μπορούσαμε να είχαμε λίγη περισσότερη υποστήριξη»
«Πριν από το τουρνουά, οι επικριτές είπαν ότι το περιβραχιόνιο OneLove ήταν μια άχρηστη χειρονομία, ότι κρυβόμασταν πίσω από αυτό. Μετά την απαγόρευση της FIFA, ξαφνικά έγινε το πιο σημαντικό σύμβολο στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ένιωθα ότι όποια επιλογή κι αν έκανες, ήταν η λάθος επιλογή. Ήμασταν υπό μεγάλη πίεση. Όλα αυτά ήταν λίγο υπερβολικά για εμάς», πρόσθεσε.
Ενώ για τη χειρονομία με τα κλειστά στόμα υπογράμμισε: «Είμαστε ώριμοι, υπεύθυνοι παίκτες και υπερασπιζόμαστε τις αξίες μας. Αυτή είναι μια στάση που πάντα εκπροσωπούσαμε. Είχαμε την αίσθηση ότι η FIFA μας έβαλε στο στόμα. Θέλαμε να κάνουμε μια δήλωση με αυτή τη χειρονομία και στη συνέχεια να επικεντρωθούμε στους αγώνες» και ξεκαθάρισε σχετικά με τις φήμες ότι δεν ήταν όλοι οι παίκτες ευχαριστημένοι με τη διαμαρτυρία. «Σε κάποιους μπορεί να άρεσε περισσότερο η ιδέα, σε άλλους λιγότερο. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας εδώ και πολύ καιρό. Μεγαλώνοντας στην περιοχή του Ρουρ, μια πολύ διαφορετική περιοχή, είμαι ο πρώτος που βλέπω τα πράγματα διαφορετικά και καταλαβαίνω τις άλλες απόψεις. Κανείς δεν πιέστηκε, κανείς δεν εξαναγκάστηκε. Αποφασίσαμε μαζί»
Για την απόδωσή του στη διοργάνωση και την κριτική που δέχτηκε ως ο μεγάλος υπεύθυνος για τον αποκλεισμό: «Όταν οι άνθρωποι είπαν ότι ήμουν υπεύθυνος για την αποτυχία της Γερμανίας, αυτό με χτύπησε- κατά κάποιον τρόπο, με πλήγωσε πραγματικά. Σκέφτηκα: "Ουάου! Αν αυτός είναι ο λόγος, τότε ξέρω τι συμβαίνει". Δεν ξέρω αν ήταν μια εκστρατεία εναντίον μου, αλλά πήγαινε προς τα εκεί. Αυτό που με πλήγωσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όμως, ήταν το αθλητικό αποτέλεσμα, ο αποκλεισμός μας. Είχαμε αποτύχει το 2018 και τώρα αποτύχαμε ξανά. Είμαι ο μεγαλύτερος παίκτης της ομάδας. Για μένα, το χειρότερο ήταν ότι αποτύχαμε όλοι μαζί, ως ομάδα»
Σχετικά με το ατύχημα που θα τον αφήσει στα πιτς για όλη τη σεζόν: «Κάνω σκι για πάνω από 30 χρόνια. Δεν είναι μια δραστηριότητα διακοπών για μένα, είναι σαν να πηγαίνω στο φούρνο. Πήγαινα με 10 ή 12 χλμ/ώρα. Ήταν μια προπονητική άσκηση, μια επανεκκίνηση για το σώμα και το μυαλό. Κατέβηκα αυτή την πίστα αμέτρητες φορές, ακόμα και μόνος μου. Είναι παιχνιδάκι, συνήθως»
«Πρώτα απ' όλα, ελπίζεις να μην είναι σοβαρό. Δεν προσευχήθηκα, αλλά είπα ψέματα στον εαυτό μου: "Δεν είναι τόσο άσχημα, δεν είναι κάτι σοβαρό". Κάποιοι αντιμετωπίζουν καλύτερα τον πόνο, ενώ άλλοι που δεν είχαν ποτέ τέτοιες εμπειρίες μπορεί να δυσκολεύονται περισσότερο. Επειδή είχα παίξει παιχνίδια με πολύ πόνο στην Μπάγερν, μπορώ να τον αντέξω. Είχα πλήρη συνείδηση καθ' όλη τη διάρκεια. Οι φίλοι μου ήταν όλοι έκπληκτοι (για την αντίδρασή μου) όταν έγινε φανερό πόσο άσχημα ήταν. Ήξεραν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά όχι σε αυτό το μέγεθος»
Ερωτηθείς για το αν φοβήθηκε ότι η καριέρα σου θα μπορούσε να τελειώσει: «Όχι. Όταν αποδείχθηκε ότι ήταν χειρουργήσιμο, ήμουν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά. Τώρα ξέρω λίγα πράγματα για την ιατρική. Αυτό που σε πατάει είναι να λες στους ανθρώπους γύρω σου τι συνέβη, ότι χρειάζεσαι χειρουργείο. Ήμουν πολύ συναισθηματικά φορτισμένη, με επηρέασε πραγματικά. Μιλάς στο τηλέφωνο μαζί τους και ο άλλος σου λέει: "Μη με κοροϊδεύεις, πού είσαι; Υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε στο βάθος;" "Ναι, αυτοί είναι οι γιατροί." Και τότε δεν μπορούσα να μιλήσω άλλο. Είχα έναν κόμπο στο λαιμό μου και τα δάκρυα έπεφταν. Απλά μουρμούρισα: "Καλέστε τον γιατρό της ομάδας". Με σκοτώνει όταν πληγώνω τους ανθρώπους γύρω μου. Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό»
Για το αν ένιωσε ενοχές ότι άφησε «ξεκρέμαστη» την ομάδα: «Ναι. Όχι αμέσως μετά την εισαγωγή μου στο νοσοκομείο, αλλά μετά το χειρουργείο. Ανέβασα μια φωτογραφία στην ομάδα μας στο WhatsApp και ζήτησα συγγνώμη. Τηλεφώνησα επίσης στους υπεύθυνους, τους ζήτησα συγγνώμη και τους είπα ότι λυπάμαι. Δεν είμαι ένας δειλός που κρύβεται. Τους εξήγησα τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του ιστορικού»
«Ήταν σοκαρισμένοι. Κανείς δεν μπορούσε να πει τίποτα στην αρχή. Ίσως γι' αυτό ήταν λίγο επιφυλακτικοί απέναντί μου. Μπορούσα να το καταλάβω αυτό. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, δεν ήταν εύκολο ούτε για τον σύλλογο να διαχειριστεί την απογοήτευση των παικτών», απάντησε σε ερώτηση για την αντρίδραση των επικεφαλής της Μπάγερν.
«Με την έννοια ότι δημιούργησα πολλή δουλειά στους ανθρώπους που διοικούν τον σύλλογο και ότι μπορεί να έβλαψα την ομάδα, ναι. Δεν το ήθελα αυτό. Είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος όταν ο (αναπληρωματικός τερματοφύλακας) Sven Ulreich τα πηγαίνει καλά, όπως έκανε πάντα όταν με αντικατέστησε. Όταν ήρθε ο Γιαν, είπα στα αφεντικά ότι δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Νομίζω ότι είναι καλό που έχουμε δύο σπουδαίους τερματοφύλακες. Είμαι ομαδικός παίκτης Είναι σημαντικό για μένα τι θα συμβεί στην Μπάγερν. Κοιτάζω τη συνολική εικόνα δεν σκέφτομαι μόνο εμένα και τον πόνο μου και ούτω καθεξής», συμπλήρωσε.
Η απόλυση του επί χρόνια προπονητή ερματοφυλάκων Τόνι Ταπάλοβιτς ήταν εντελώς διαφορετική όμως για τον Νόερ. Αυτό το χτύπημα ήταν σκληρό και παραδέχεται ότι το έκανε να λυγίσει. «Ο Τόνι ήταν πάντα ομαδικός παίκτης μαζί μας, όλοι το έβλεπαν έτσι. Δεν δούλευε για μένα για έντεκαμισι χρόνια, αλλά για όλη την ομάδα των τερματοφυλάκων, για το προπονητικό επιτελείο και για τον σύλλογο. Ήμασταν πάντα σε θέση να διαχωρίσουμε τη δουλειά και την ιδιωτική ζωή (σ.σ. είναι στενοί φίλοι). Καταλαβαίνω ότι μπορεί να ακούγεται σαν να μην είμαι αντικειμενικός ή να μην είμαι πιστευτός, αλλά μπορώ πραγματικά να καταλάβω τη διαφορά. Για μένα, αυτό ήταν ένα πλήγμα - όταν ήμουν ήδη πεσμένος στο έδαφος. Ένιωσα σαν να μου ξεριζώνουν την καρδιά. Ήταν το πιο βίαιο πράγμα που έχω βιώσει στην καριέρα μου. Και έχω ζήσει πολλά».
«Όλοι στην ομάδα των τερματοφυλάκων μας έγιναν κομμάτια. Οι άνθρωποι ξέσπασαν σε κλάματα. Δάκρυα, αλήθεια; Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Εμείς οι τερματοφύλακες είμαστε μια ομάδα μέσα στην ομάδα, αλλά ο Toni ήταν δημοφιλής σε όλη την ομάδα.»
Ο λόγος για την απόλυση του Ταπάλοβιτς; «Δεν υπήρχε κανένας λόγος που θα μπορούσα να κατανοήσω. Είπαν πράγματα με τα οποία δεν συμφωνώ. Τίποτα από όσα άκουσα δεν απέκλειε το ενδεχόμενο να μιλήσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους και να τακτοποιήσουν τα πράγματα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν προπονητή να λέει κάτι αρνητικό για τον Τόνι. Ρωτήστε τον Πεπ Γκουαρντιόλα και την ομάδα του, ή τον Κάρλο (Αντσελότι) ή τον Νίκο (Κόβατς)».
Σχετικά με τα δημοσιεύματα ανέφεραν επίσης ότι ο Ταπάλοβιτς απολύθηκε επειδή φέρεται να έδωσε πληροφορίες από το προπονητικό επιτελείο σε εσάς, και ότι αυτές βρέθηκαν στα αποδυτήρια εξαιτίας αυτού.«Όχι, εκατό τοις εκατό όχι. Ο Τόνι δεν το έκανε ποτέ αυτό, με κανέναν προπονητή»
«Δεν μπορώ να πω τίποτα γι' αυτό. Δεν είμαι μέλος της προπονητικής ομάδας. Τι σκεφτόσασταν όταν συνέβη αυτό; Σκέφτηκες ότι η απόλυση του Ταπάλοβιτς είχε σκοπό να σε πληγώσει; Σκέφτηκα διάφορα πράγματα, επίσης όσον αφορά το μέλλον μου στον σύλλογο. Αλλά οι υπεύθυνοι της Μπάγερν με διαβεβαίωσαν ότι δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο», σημείωσε ερωτηθείς για τις φερόμενες κακές σχέσεις του Νάιγκελσμαν με τον Ταπάλοβιτς.
Ερωτηθείς για το τι σημαίνει αυτή η εξέλιξη για την σχέση του με τον προπονητή της ομάδας:
«Σημαίνει ότι συζητώ τα πράγματα με τον Γιούλιαν και ότι συνεργάζομαι μαζί του με επαγγελματικό τρόπο. Ήμασταν πολύ ειλικρινείς μεταξύ μας. Ξέρει ποια είναι η θέση μου. Αγωνίζομαι για το καλό του συλλόγου και δεν θα γίνω ποτέ εμπόδιο. Είμαι παίκτης της ομάδας και ως αρχηγός έχω ιδιαίτερες ευθύνες»
Για το αν μπορεί να νικήσει τις αμφιβολίες γύρω από την απόδοσή του: «Λοιπόν, δεν βοηθάει αν λέω ψέματα στον εαυτό μου. Είμαι φιλόδοξος, έχω στόχους, αλλά αν βλάψω την ομάδα και τον σύλλογο, τότε δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένος. Δεν ήταν μια κακή χρονιά μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το γεγονός ότι ο κόσμος έχει αμφιβολίες για μένα οφείλεται στις υψηλές προσδοκίες του. Δεν άλλαξα το παιχνίδι μου. Ο κόσμος έχει συνηθίσει να καθαρίζω την μπάλα σαν τερματοφύλακας».
Ενώ για το αν απολαμβάνει ακόμα το ποδόσφαιρο απαντά με μια αιχμή: «Σίγουρα. Βέβαια, είμαι μεγάλος πια (36 ετών). Κοιτάζω πίσω και θυμάμαι να παίζω με παίκτες όπως ο Ίβιτσα Όλιτς και ο Ντάνιελ Βαν Μπούιτεν στην Μπάγερν. Αλλά αυτό είναι το ωραίο: υπάρχουν πάντα νέοι παίκτες, είναι πάντα μια νέα ομάδα - και εγώ είμαι ακόμα εδώ. Αν και έχω την αίσθηση ότι κάποιοι έχουν βαρεθεί να βλέπουν τους παλιούς παίκτες».
gazzetta.gr