Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ...
*** Μαθαίνεις την είδηση και κουνάς πέρα-δώθε το κεφάλι σου
για να βεβαιωθείς ότι δεν βλέπεις κάποιο κακόγουστο όνειρο.
Βεβαιώνεσαι ότι εσύ όντως δεν κοιμάσαι,
αλλά το κακόγουστο όνειρο παραμένει υπό τη μορφή ποδοσφαιρικής επιτυχίας,
που μόνο επιτυχία δεν είναι, που μόνο αποτυχία είναι.
Ο δισεκατομμυριούχος Ιβάν Σαββίδης έχει λεφτά για ξόδεμα,
αλλά οι επιτήδειοι συνεργάτες του θεωρούν ότι έχει λεφτά για πέταμα.
Και τα πετάνε…
*** Μαθαίνεις την είδηση και αυτομάτως γίνεσαι η μετενσάρκωση τού Μάκη Χριστοδουλόπουλου.
Ακούς καμπάνες να βαράνε εκκωφαντικά στον εγκέφαλό σου
και μετά συλλαμβάνεις τον εαυτό σου να μονολογεί τραγουδιστά:
«Το προσκλητήριο μού έπεσε απ’ τα χέρια,
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ,
εσύ που μού ’ταζες τού “Τσάμπιονς Λιγκ” τ’ αστέρια,
τώρα στον Αουγκούστο σου με θες να ’μαι παρών…».
*** Μαθαίνεις την είδηση και αναμασάς διαρκώς την ίδια φράση:
«Όχι, δεν γίνεται, δεν είναι δυνατόν.».
Κι όμως είναι·
ο Π.Α.Ο.Κ. προέβη σε επέκταση τής συνεργασίας του με τον Αουγκούστο έως το… 2026.
Ναι, σωστά διαβάζετε, και δεν πρόκειται για «τυπογραφικό λάθος»·
το συμβόλαιο τού παίκτη ολοκληρωνόταν το καλοκαίρι τού 2023
(με δυνατότητα να έφευγε -ιδία βουλήσει- από την ομάδα,
στην επερχόμενη μεταγραφική περίοδο τού Ιανουαρίου),
αλλά οι ιθύνοντες έσπευσαν να σφιχταγκαλιάσουν το γιγαντιαίο λαβράκι
και να μετατρέψουν τη λέξη «Ανανέωση» σε συνώνυμη με το «Έγκλημα».
*** Υπάρχουν περιπτώσεις στη ζωή,
που όσο κι αν αναρωτιέσαι, (λογική) απάντηση δεν βρίσκεις.
Όσο περισσότερο το σκέφτεσαι,
τόσο κουδουνίζει το μυαλό σου
και αρχίζεις να ξεστομίζεις κατά ριπάς σεσημασμένες εκφράσεις απορίας.
Πάνε κι έρχονται τα «What da fuck?»,
τα «Τ.Σ.Π.» (αρχικά λέξεων είναι· βρείτε μόνοι σας τι σημαίνουν),
τα «Πώτς γκένεν αυτό;» τού μέγα ρήτορος Πατρίκ Ογκουνσότο.
Για να θέσω το ζήτημα σουρεαλιστικώς,
ο Ιβάν Σαββίδης μορφοποιείται μπροστά μας ωσάν άγουρος έφηβος
κι εμείς με ξεχειλίζουσα αγωνία τού απευθύνουμε το υπαρξιακό ερώτημα
«Παιδί μου, πού έχεις μπλέξει;».
*** Δεν το χωράει ο νους·
ένας σύλλογος που εδώ και μερικά χρόνια
έχει -τουλάχιστον, θεωρητικώς- ξεφύγει από την πάλαι ποτέ μιζέρια του
και ξεκινάει κάθε σεζόν με πρωταθληματικές βλέψεις,
διαπράττει ποδοσφαιρικό και λογιστικό τερατούργημα.
Από πού κι ως πού ο Π.Α.Ο.Κ. έφτασε στο απώτατο σημείο απελπισίας
να κρατήσει επί 4ετία στην «Τούμπα» τη νευρόσπαστη version τού Αγιούμπ;
*** Μαθαίνεις την είδηση
και -ανεξάρτητα αν είσαι Παοκτζής ή ένας απλός και ταπεινός γνώστης τού Ποδοσφαίρου-
διασπείρεις φωναχτά στο Σύμπαν την ανερώτησή σου:
«Τι τού βρήκαν;».
Ο Αουγκούστο ανήκει στην ιδιαίτερη κατηγορία των ποδοσφαιριστών
που για λόγους οι οποίοι άπτονται τού Παραλογισμού, τής Ψευδαίσθησης, τής Αυταπάτης, τής Μεταφυσικής,
απολαμβάνουν σκανδαλώδους εύνοιας και ιδιαίτερης μεταχείρισης από τούς προϊσταμένους τους.
Ένας «τίποτας»,
ένας παίκτης που για κάθε θετική στιγμή του έχει να αντιστοιχίσει δέκα αρνητικές στιγμές,
ένας εγωμανής φαντασμένος παρτάκιας
που με τη συμπεριφορά του έχει θέσει αναρίθμητες φορές τον εαυτό του
πάνω από την ομάδα κι από το αγωνιστικό συμφέρον της,
ένα άκρως ζημιογόνο στοιχείο με σχεδόν μηδαμινή προσφορά
(αλήθεια,
υπάρχει ματς-ορόσημο που να τον θυμόμαστε ως κορυφαίο σε απόδοση
ή έστω ως εξόχως συνεισφέροντα στην κατάκτηση τού εκάστοτε στόχου;).
Κι όμως,
οι (δήθεν) επαΐοντες θεωρούν ότι αυτός ο «τίποτας»
-όχι μόνο άξιζε να παραμείνει στον σύλλογο, αλλά…-
έπρεπε να δεσμευθεί εσπευσμένα μέχρι το μακρινό 2026.
Από πού κι ως πού;
*** Κυκλοφορεί ευρέως το απολύτως αίολο και πανταχόθεν διάτρητο επιχείρημα,
ότι ο λόγος που ο Π.Α.Ο.Κ. επροχώρησε στη συγκεκριμένη αμφιλεγόμενη επιλογή
ήταν προκειμένου να διασφαλίσει
ότι ο εν λόγω ποδοσφαιριστής δεν θα έφευγε χωρίς να αφήσει χρήματα στο ταμείο τής «Π.Α.Ε.».
Ε, ας το ξεχειλώσω λίγο το θέμα κι εγώ (άλλωστε, είναι ήδη ξεχειλωμένο από μόνο του)
και να αντιτείνω λέγοντας
«Γιατί δεν έκαναν ανανέωση έως το 2036 ώστε να είναι σίγουροι;».
Εν κατακλείδι,
ακόμη κι αν η μοναδική στόχευση τής επίμαχης επέκτασης συνεργασίας
ήταν η -εν ευθέτω χρόνω- πώληση τού Αουγκούστο,
ποιος ο λόγος αυτής τής εκκωφαντικά μακράς ισχύος που έχει το νέο συμβόλαιο;
Και επίσης, κατ’ αντιστροφήν τής -ούτως ή άλλως τραβηγμένης από τα μαλλιά- λογικής,
ποιος εγγυάται ότι θα έρθει συμφέρουσα πρόταση
και -ακόμη περισσότερο- ποιος εγγυάται
ότι ο ποδοσφαιριστής δεν θα καθίσει επάνω στο άκρως βολικό συμβόλαιό του
και δεν θα ταλαιπωρήσει τον Π.Α.Ο.Κ. με τα σπασμωδικά βεντετιλίκια του;
Μήπως μιλάμε για χρυσό παιδί;
Μήπως μιλάμε για χαρακτήρα που δεν έχει δώσει δικαιώματα;
Μήπως μιλάμε για τεράστιο ταλέντο;
Μήπως μιλάμε -έστω- για αυταπαρνητικό εργάτη;
Μήπως μιλάμε για ηγέτη;
Μήπως μιλάμε για καταλύτη στο παιχνίδι τής ομάδας;
Για ουδέν από ετούτα τα χαρακτηριστικά μιλάμε.
Και όμως, παρά ταύτα, είχαμε το -τηρουμένων των αναλογιών- ηγεμονικό συμβόλαιο,
για να παράγει έργο που δεν αξίζει καν τον βασικό μισθό.
*** Το κομβικό ερώτημα «Τι τρέχει με τον Π.Α.Ο.Κ.;» έχει τις απαντήσεις του·
απαντήσεις που έρχονται από την περίοδο 2018-2019,
όταν ο «Δικέφαλος τού Βορρά» εξεκίνησε να απαρνιέται το «DN.A.» του
και να καταθέτει τη διαχρονική τρέλα κι ανυποταξία του στον βωμό τού Πρωταθλητισμού.
Ο Π.Α.Ο.Κ. θα δικαιολογούταν να είχε γίνει πιο συστημικός
(άλλωστε, ιδίως στη Νεοελλάδα -κακώς, αλλά αυτό ισχύει-
Πρωταθλητισμός και Σύστημα πάνε «πακέτο»),
μα εδώ δεν είχαμε να κάνουμε με μερική απάρνηση τής αντι-συστημικότητας,
αλλά με τη μετατροπή τού Αλήτη σε Μικροαστό.
Οι «ψαγμενιές τής πλάκας» έγιναν κανόνας,
ο Νεοπλουτισμός έκανε παρέλαση επί καθημερινής βάσεως.
Εν αρχή, ήταν η εμμονή με τον Χατσερίντι.
Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Μετά, ήταν η εμμονή με τον Βέρνμπλουμ.
Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Κατόπιν, ήταν η εμμονή για τον Εσίτι.
Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Έπειτα, ήταν η εμμονή για τον Ολιβέϊρα.
Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Στη συνέχεια, ήταν -και εξακολουθεί να είναι-
η προσκόλληση σε ποδοσφαιριστές που οδήγησαν στο αήττητο πρωτάθλημα τού ’19,
όπου εκεί είχαμε το ανερμάτιστο και καταστροφικό φαινόμενο
να γίνεται προσπάθεια να κατανικηθεί ο Χρόνος μέσα από ένα ανυποχώρητο μνημόσυνο.
Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Ο Π.Α.Ο.Κ. αποδεικνύει εδώ και τρία χρόνια
ότι αδυνατεί να απογαλακτιστεί από εκείνο το -όντως αξιομνημόνευτο- πρωτάθλημα,
ο Π.Α.Ο.Κ. αποδεικνύει εδώ και τρία χρόνια
ότι εκείνο το εξαιρετικό πρωτάθλημα ήταν όντως η εξαίρεσή του.
Τώρα πια, ο Π.Α.Ο.Κ. είναι «συν ένα πρωτάθλημα», αλλά «πλην μία χαμένη μαγκιά».
Η διετία 2018-2019 ήταν αναμφιβόλως μαγική για τον σύλλογο,
οι «ουδέτεροι» χαίρονταν να τον έβλεπαν,
η δυναμική τού συλλόγου βρισκόταν σε «Ιστορικό Υψηλό»,
παντού στη χώρα βαφτίζονταν «Παόκια».
Φευ·
ο Π.Α.Ο.Κ. δεν εστάθη ικανός και άξιος
να συγκρατήσει -ή και να ενισχύσει- το ρεύμα που είχε διαμορφωθεί υπέρ του,
καθώς πολύ σύντομα έμελλε να ξεθωριάσει.
Ναι, αυτό είναι πλέον το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο Π.Α.Ο.Κ.,
καθώς έχει ξεθωριάσει μέσα μας και -κυρίως- μέσα του.
Γκρίνια. Γκρίνια που δεν αρμόζει σε ομάδα πρωταθλητισμού.
Μιζέρια. Μιζέρια που δεν αρμόζει σε ομάδα πρωταθλητισμού.
Μικροαστισμός. Μικροαστισμός που δεν αρμόζει σε ομάδα πρωταθλητισμού.
Νεοπλουτισμός. Νεοπλουτισμός που δεν αρμόζει σε ομάδα πρωταθλητισμού.
Γελοιοποίηση. Ιδίως Γελοιοποίηση.
*** Ο Λουτσέσκου είναι ο Ηγήτωρ τού Ξεθωριάσματος και τής Αυτο-Γελοιοποίησης
(σε αγαστή συνεργασία με τον κάθε τεχνικό διευθυντή και τον κάθε ρεπόρτερ τής ομάδας).
Η αμφίπλευρη «προδοσία» που συνέβη το καλοκαίρι τού ’19,
κατέστρεψε το ανεπανάληπτα ευνοϊκό «momentum»
και διέρρηξε ανεπανόρθωτα τον συνεκτικό ιστό
που θα μπορούσε εκείνο το διάστημα να οδηγούσε τον σύλλογο σε έτι περαιτέρω μεγαλουργίες.
Η επιστροφή δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών,
ο «στρατηγός» έπαψε πια να γίνεται -από φίλους και εχθρούς- σημείο αναφοράς
αλλά και ελκυστικό αντικείμενο σάτιρας,
η προπονητική ρητορική αναλίσκεται σε συνεχείς διαμαρτυρίες,
σε ανακάλυψη φαντασμάτων και σε κυνήγι μαγισσών.
Εν τέλει,
εκείνος ο περίφημος και πανάξιος τίτλος
μοιάζει να ήταν κολακευτικός παραμορφωτικός καθρέφτης.
*** Το διαστημόπλοιο με την ονομασία «Ιβάν Σαββίδης»
που προσεδαφίστηκε στον πλανήτη «Π.Α.Ο.Κ.»,
ναι μεν προσέφερε λυτρωτικό οξυγόνο -έως και άνεμο αισιοδοξίας-
στους έως τότε ασφυκτιούντες ιθαγενείς,
αλλά όπως μαρτυρούν τα γεγονότα ένα «διαστημόπλοιο» δεν αρκεί
ώστε να αλλάξει καταλυτικά επί τα βελτίω το «DN.A.» ενός πλανήτη
που είχε μάθει να επιβιώνει μέσω τής εξαναγκασμένης αντι-συστημικότητας.
Εδώ, λοιπόν, έρχεται το αμείλικτο ερώτημα:
(Ότ)αν κάποτε το διαστημόπλοιο «Ιβάν Σαββίδης» φύγει,
τι θα συμβεί στον πλανήτη «Π.Α.Ο.Κ.»;
Τι θα συμβεί..;
Μα και τώρα το βλέπουμε τι θα συμβεί, εν όσω το διαστημόπλοιο είναι ακόμα εδώ.
Ναι, υπάρχουν «U.F.O.» που εκμεταλλεύονται τη συγκυρία,
κάνοντας επέκταση συμβολαίου στον Αουγκούστο μέχρι το 2026.
ΟΧΙ, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ.
Κι όμως, ΕΙΝΑΙ.
Ο Αθλητάμπουρας