Ook je zwangerschap deel je nu op LinkedIn

‘Elke dag, elke stap en elke ontwikkeling van Lisse voelt als een cadeau en als iets om te koesteren”, schrijft adviseur kennismanagement Tamara Streng (43) eind december op LinkedIn, het sociale netwerk voor ‘professionals’, vakmensen. Haar dochter Lisse, in november geboren met het downsyndroom, is dan net geopereerd aan een aangeboren hartafwijking. Streng vervolgt: „Hoe doe ik recht aan de betekenis van alles wat Lisse en ik in ons korte leven samen hebben meegemaakt...? Wat heb ik geleerd en welke ervaring heb ik er nu bij? Hoe verbind ik mijn professionele kennis met de nieuwe kennis die ik opdoe als ouder? Ik ben ontzettend nieuwsgierig welke avonturen er op ons pad gaan komen. Voor nu rustig hervatten van het ‘normale’ leven.”

Haar bijdrage gaat niet puur over werk, maar geeft een intiem inkijkje in het leven van de kersverse moeder. Haar zwangerschap had ze ook al gedeeld op LinkedIn, vertelt ze. „Toen het niet goed ging met Lisse, wilde ik dat daar ook delen. Ze is niet alleen met het downsyndroom geboren, maar moest ook worden geopereerd aan haar aangeboren hartafwijking. Enerzijds wilde ik delen hoe zulke processen in een hartcentrum verlopen, anderzijds wilde ik iedereen over mijn situatie informeren – ook mijn professionele netwerk. Zo hoefde ik niemand iets uit te leggen als ik weer aan het werk zou gaan. Dat voordeel merkte ik achteraf pas.”

Dat zulke verhalen vaker op LinkedIn worden gedeeld, is ook het platform opgevallen. Het ondervroeg 2.063 Nederlandse werknemers, van wie 71 procent meent dat emoties delen op de werkvloer tot beter onderling begrip leidt. En 41 procent zei die emoties nu makkelijker te delen dan vóór de coronatijd.

„De drempel is door de pandemie verlaagd”, vertelt LinkedIn-redactiechef Liza Jansen. „Tijdens Zoom- of Teams-meetings zagen we ineens elkaars huiskamer, met af en toe een baby of kat in beeld. De menselijke kant kwam meer naar voren. Er is nu meer ruimte gekomen voor het feit dat je naast werknemer ook gewoon mens bent. Een gezonde ontwikkeling, lijkt me.”

De LinkedIn-bijdragen van Marion van Loon, zelfstandig ondernemer in employer branding (profilering van werkgevers), hebben ook altijd een persoonlijk tintje. Zo deelde ze twee maanden geleden dat haar elfjarige roodharige dochter bijna dagelijks wordt uitgescholden voor ‘lelijke vuurtoren’. „Die post ging niet per se over mijn dochter – die kan haar mondje wel roeren. Het ging erover dat we bewuster moeten zijn over hoe we met elkaar omgaan. Niet alleen op de school van mijn dochter, ook op het werk. Ik schrijf in zo’n bijdrage over mijn gevoel en over mijn waarneming, maar altijd met een link naar mijn werk.”

Die relatie tot werk valt ook Lidwien van de Wijngaert op. Zij werkt bij maatschappelijk onderzoeksbureau EMMA en is bijzonder hoogleraar communicatie in organisaties aan de Nijmeegse Radboud Universiteit. „Werk en privé worden al jaren meer en meer vermengd”, legt ze uit. „De pandemie heeft die grens alleen maar verder doen vervagen. In die zin ben ik niet verbaasd dat mensen meer persoonlijke zaken delen.”

Volgens haar gaat het bij het ‘bouwen’ van een cv tegenwoordig ook niet meer alleen om kennis en kunde, „maar ook om de persoon die iemand meebrengt: ik ben een doorzetter, want ik heb deze berg beklommen. Ik ben een goed mens, want ik steun dat goede doel. Ik ben veelzijdig en creatief, want ik kan ook leuk tekenen.”

Ondernemer Van Loon zegt dat haar bijdragen ervoor zorgen dat ze zich onderscheidt op het sociale platform. „Het heeft me op de kaart gezet en het levert me, toch wel onbedoeld, ook klanten op die achter mijn visie, normen en waarden staan. Door mijn posts weten ze wie ze in huis halen. Ik heb daarom nooit mezelf hoeven verkopen of hoeven adverteren.”

Streng werkt al zo’n 25 jaar in de gehandicaptenzorg, waarvan nu zeven jaar bij een kennisorganisatie voor zorg en ondersteuning. „Door mijn proces met Lisse te delen, kreeg ik er nieuwe contacten bij en wisten oude contacten me weer te vinden. Voor mijn gevoel heb ik een stem in de gehandicaptenzorg gekregen, en heeft mijn stem in de gehandicaptensector een extra laag gekregen. Heel waardevol.”

Al die openhartigheid op LinkedIn wekt ook verbazing bij gebruikers van het platform. Taalkundige Eke Krijnen beschreef dat eerder in NRC. „Een nieuwe berichtformule lijkt trending op LinkedIn: persoonlijke lijdensweg met optimistische eindnoot. Elke keer als het algoritme mij weer zo’n verhaal voorschotelt, breek ik mijn hoofd over de vraag: waarom dit delen en vooral: waarom op LinkedIn? Gezien het aantal likes lijkt de berichtformule ‘persoonlijk leed met opsteker’ een goede methode om aandacht te genereren.”

Dit soort bijdragen openen vaak „een gesprek op de werkvloer”, zegt LinkedIn-redactiechef Jansen. „Toen de nieuwe abortuswet in Amerika werd aangenomen, ging een verhaal van iemand viral die deelde dat ze ooit een abortus had ondergaan, en wat voor invloed dat op haar werk had. Of die keer dat een man schreef dat hij onbeperkt rouwverlof mocht opnemen omdat zijn vrouw was overleden. Daar hebben wij het aan onze lunchtafel ook over gehad, want: hoe ga je eigenlijk met rouw op de werkvloer om?”

Hoogleraar Van de Wijngaert ziet de meerwaarde van persoonlijke bijdragen, maar kan zich ook voorstellen dat mensen iets delen wat ze misschien beter niet hadden kunnen doen. Ook (toekomstige) werkgevers kijken immers op LinkedIn. Het is overigens niet zozeer het persoonlijke element dat problemen kan opleveren, vindt ze. „Controversiële posts, politieke of religieuze posts, directe reclame of persoonlijke details die je normaal ook niet met collega’s zou delen, worden waarschijnlijk veel minder gewaardeerd. Zolang het persoonlijke een relatie heeft met werk, lijkt het me allemaal niet zo problematisch.”

Voor wie ook aan de slag wil met wat persoonlijkere posts, heeft Jansen tips: „Mensen houden van een frisse boodschap die raakt, met een les erin. Vaak met een taboelaagje, maar die wel aanleiding geeft tot een gesprek. Probeer journalistiek te blijven, objectief, met als voornaamste doel om te informeren. Houd het to the point, voeg eventueel een foto toe en onthoud: less is more. Maar er zijn niet echt harde regels voor, hoor. Een goed verhaal is gewoon een goed verhaal.”