W poniedziałek Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) wydał ważny wyrok dla ośrodków narciarskich. Uznał, że infrastruktury ośrodka narciarskiego nie można traktować jako całości dla opodatkowania podatkiem od nieruchomości.
Sprawa dotyczyła spółki, która prowadzi ośrodek narciarski i jest właścicielem związanej z tym infrastruktury obejmującej m.in. kolejki linowe i wyciągi narciarskie. Chciała się upewnić, jak powinna rozliczać się z podatku od nieruchomości. We wniosku o interpretację wyraziła stanowisko, że przepisy nie pozwalają na jednoznaczną kwalifikację infrastruktury ośrodka narciarskiego jako podlegającego opodatkowaniu w całości podatkiem od nieruchomości. Przy czym wniosek taki spółka wiązała ze zmianą przepisów prawa budowlanego od 28 czerwca 2015 r. w zakresie pojęcia obiektu budowlanego.
Czytaj więcej
Dlatego była przekonana, że elementy niebudowlane wchodzące w skład obiektów narciarskich pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem od nieruchomości z uwagi na wyłączenie z definicji obiektu budowlanego urządzeń technicznych oraz rezygnacji z przesłanki całości techniczno – użytkowej.
Burmistrz nie potwierdził tego stanowiska. W jego ocenie sporne obiekty podlegają opodatkowaniu jako całość. Przy czym budowlami są także instalacje oraz urządzenia zapewniające możliwość użytkowania wyciągu zgodnie z przeznaczeniem.
Burmistrz nie zgodził się, że dla sprawy istotne znaczenie miała zmiana do prawa budowlanego w obszarze pojęcia obiektu budowlanego poprzez rezygnacje z przesłanki całości techniczno – użytkowej.
Spółka zaskarżyła interpretację, ale w pierwszej instancji przegrała. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zgodził się z lokalnym fiskusem, że w definicji budowli zawartej w art. 3 ust. 3 prawa budowlanego wskazano na obiekty sportowe. A w załączniku do niego w kategorii V wskazuje się na obiekty sportu i rekreacji, jak m.in. skocznie i wyciągi narciarskie, kolejki linowe.
WSA podkreślił, że sporne kolejki linowe i wyciągi narciarskie zostały wprost wskazane w załączniku do prawa budowlanego, a zatem określone jako budowle. W konsekwencji wraz z opisanymi przez skarżącą instalacjami stanowią całość. Będą one zatem podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako całość funkcjonalna, w której instalacje zapewniają użytkowanie obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem – przewozu osób na stoku.
Na sprawę inaczej spojrzał dopiero NSA. Nie zgodził się, że zmiana definicji obiektu budowlanego nie wpłynęła na opodatkowanie spornych obiektów jako całości. Owszem przyznał, że priorytetowe znaczenie ma definicja budowli zawarta w ustawie podatkowej.
Nie oznacza to jednak pominięcia konsekwencji jakie niesie za sobą zmiana definicji obiektu budowlanego poprzez usunięcie elementu całości techniczno-użytkowej. Brak tego elementu budowli w odniesieniu do tego konkretnego rodzaju obiektu budowlanego ma istotne znaczenie.
NSA wskazał, że w ocenie sprawy należy uwzględnić stan prawny od 28 czerwca 2015 r., którym wprowadzono jedną definicję obiektu budowlanego dla 3 kategorii z pominięciem cechy całości techniczno-użytkowej.
W poprzednim stanie prawnym element powiązania technicznego i użytkowego, była przesądzająca dla opodatkowania budowli jako obiektu budowlanego. W obecnym pominięcie tej cechy oznacza zaś już brak możliwości oparcia rozstrzygnięcia w konkretnym przypadku na całości techniczno-użytkowej, w odniesieniu do budowli. Choć oczywiście nie oznacza to, że w konkretnym przypadku, w konkretnym rodzaju budowli określone powiązania, czy to techniczne czy funkcjonalne, nie będą miały znaczenia. Niemniej jak podkreślił sędzia NSA Paweł Borszowski nie można zakładać takiego powiązania z uwagi na brak tej ustawowej cechy definicji obiektu budowlanego.
– Orzeczenie NSA może stanowić istotny zwrot w negatywnym dla podatników podejściu do opodatkowania infrastruktury narciarskiej na tle podatku od nieruchomości. Nie powinno być już bowiem wątpliwości, że zmiana definicji obiektu budowlanego trwale zmieniła postrzeganie wyciągów i kolei linowych jako budowli. I nie mogą już być one postrzegane jako budowle w sposób całościowy i bezrefleksyjny – uważa Piotr Adamiak menedżer z kancelarii Tax Advisors Group sp. z o.o., która reprezentowała skarżącą spółkę w sporze.
Wyrok jest prawomocny.
Sygnatura: akt III FSK 617/22.