In Touché op Radio 1 vertelt psychiater Dirk De Wachter (62) over de kanker waar hij al een jaar tegen vecht. De prognose is niet goed. ‘Er is een kans van veertig procent dat ik er over vier jaar nog ben.’
De 62-jarige psychiater Dirk De Wachter kwam er vorig jaar in de zomer bruusk achter dat hij kanker had. Hij was al in behandeling toen hij in oktober zijn ziekte wereldkundig maakte in een interview met De Tijd. In het Radio 1-programma Touché werd hij zondagvoormiddag geïnterviewd door Friedl’ Lesage. Daar vertelde hij dat zijn prognose ‘niet zo goed is’. Een jaar geleden krijg De Wachter al te horen dat hij veertig procent kans had om er vijf jaar later nog te zijn. ‘Maar ik ga ten volle voor die 40 procent’, zei de psychiater nadat ‘Bird on the wire’ van Leonard Cohen op de achtergrond was uitgedoofd. ‘Ze gaan mij niet hebben. Het is een morele plicht om voor het leven te gaan. Cohens thema’s over de dood blijven relevant.’
De troost van zorgzaamheid
Hij vertelde ook hoe onverwacht de kanker kwam. Hij was met zijn vrouw in Parijs. ‘In het Centre Pompidou stond ik aan een wand van André Breton - daarnaar gaan kijken is een ritueel - toen ik me plots zeer slecht voelde’, vertelde De Wachter. ‘Ik kreeg krampen in mijn buik en moest naar het toilet. Daar bloedde ik half leeg, dacht ik. Dat was een signaal dat er iets ernstigs mis was.’
Na onderzoeken bleek de kanker uitgezaaid, onder meer tot in zijn lever. De Wachter werd meerdere keren geopereerd en onderging een chemokuur. ‘Duizenden en duizenden mensen maken dit mee’, benadrukte de gast van Lesage.
• De zin | ‘La petite bonté’
‘Chemo was de hel’, zegt De Wachter. ‘Ik was zo blij dat die kuur gedaan was, want ik was daar echt niet goed van. Tegelijkertijd mis ik het nu. Het was een vast patroon met dezelfde - ongelooflijke - mensen.’ Hun zorgzaamheid bood troost en raakte De Wachter diep. ‘De miserie draaide zich om als een kous die binnenstebuiten wordt getrokken. De lastigheid verheft zich tot schoonheid. Het is merkwaardig hoe de verschrikking toegang geeft tot iets heel bijzonder.’
‘De mensen in de zorg zijn zo belangrijk voor onze maatschappij’, zegt de psychiater. ‘Dat wist ik al, ik heb erover geschreven, maar heb ik nu aan den lijve ondervonden.’
