Δύο οι κύριες συμμαχίες κομμάτων που μετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση: το συντηρητικό μέτωπο (με τα Αδέλφια της Ιταλίας, την Λέγκα και την Φόρτσα Ιτάλια) και το προοδευτικό (Δημοκρατικό Κόμμα, Περισσότερη Ευρώπη, Συμμαχία Οικολόγων και Ιταλικής Αριστεράς και Επιλογή Πολιτών).
Στις 8 το πρωί άνοιξαν οι κάλπες για τις βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία, στις οποίες η συντηρητική συμμαχία είναι το φαβορί, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, γεγονός που έχει στρέψει τα βλέμματα της Ευρώπης στη γειτονική μας χώρα.
Πριν ακόμη να ανοίξουν τα εκλογικά τμήματα, κόσμος σχημάτιζε ουρές έξω από αυτά, σύμφωνα με δημοσιογράφο του AFP.
Τα εκλογικά τμήματα θα κλείσουν τα μεσάνυχτα ώρα Κύπρου.
Μόλις κλείσουν οι κάλπες αναμένεται να δοθούν στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα σειράς δημοσκοπήσεων κατά την έξοδο από τις κάλπες (exit poll).
Καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες 50.869.304 Ιταλοί, για να ανανεώσουν τη σύνθεση του κοινοβουλίου της χώρας.
Το 51,74% των πολιτών με δικαίωμα ψήφου είναι γυναίκες, και το υπόλοιπο 48,26% άνδρες, ενώ 4.741.790 είναι απόδημοι Ιταλοί. Συνολικά, σε όλη την ιταλική επικράτεια, τα εκλογικά τμήματα είναι 61.566, η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων φιλοξενείται σε σχολικά συγκροτήματα.
Δύο οι κύριες συμμαχίες κομμάτων που μετέχουν στην εκλογική αναμέτρηση: το συντηρητικό μέτωπο (με τα Αδέλφια της Ιταλίας, την Λέγκα και την Φόρτσα Ιτάλια) και το προοδευτικό (Δημοκρατικό Κόμμα, Περισσότερη Ευρώπη, Συμμαχία Οικολόγων και Ιταλικής Αριστεράς και Επιλογή Πολιτών).
Παράλληλα, ως ανεξάρτητη δύναμη παίρνει μέρος στις ιταλικές εκλογές το Κίνημα Πέντε Αστέρων, ενώ τη στήριξη των εκλογέων ζητούν, επίσης, τα κόμματα Ζωντανή Ιταλία και Δράση, τα οποία πρόσφατα δημιούργησαν τον λεγόμενο «Κεντρώο Πόλο».
Ο εκλογικός νόμος με τον οποίο διεξάγεται η σημερινή αναμέτρηση εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά το 2018 και βασίζεται κατά δυο τρίτα στην απλή αναλογική και κατά ένα τρίτο στο πλειοψηφικό.
Μόλις κλείσουν οι κάλπες, τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης της Ιταλίας πρόκειται να παρουσιάσουν σειρά Exit Poll, ενώ η καταμέτρηση των ψήφων αναμένεται να ολοκληρωθεί τη Δευτέρα το πρωί.
Σύμφωνα με τις μετεωρολογικές προβλέψεις, τουλάχιστον στο ένα τρίτο της χώρας, κατά τη διάρκεια, σχεδόν όλης της ημέρας, αναμένονται σφοδρές βροχοπτώσεις. Κάτι που, σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση του ποσοστού συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία.
Στροφή προς το άγνωστο
Η Ιταλία κινείται σε αχαρτογράφητα νερά, εν μέσω ενός «εκρηκτικού» γεωπολιτικού σκηνικού στην Ευρώπη εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, κρίσης ακρίβειας και ενεργειακής «ανασφάλειας», και ενώπιον κινδύνου ύφεσης. Η μελλοντική της κατεύθυνση με πρωθυπουργό την Τζόρτζια Μελόνι αποτελεί ερωτηματικό -τόσο σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων στην Ιταλία, όσο και σε ό,τι αφορά τις σχέσεις της με τις Βρυξέλλες-, ενώ μένει να διαφανεί πόσο θα τροφοδοτήσει άλλες ακροδεξιές δυνάμεις δεδομένου ότι ανέκαθεν αποτελούσε «πολιτικό εργαστήριο» της Ευρώπης.
AP Photo
Την ίδια στιγμή που η «εξευγενισμένη» Άκρα Δεξιά της Μαρίν Λεπέν έχει εδραιωθεί πλέον ως πολιτική κανονικότητα στη Γαλλία, και το αντιμεταναστευτικό ακροδεξιό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών, με πρόσφατη ιστορία απροκάλυπτης ναζιστικής ιδεολογίας, έχει αναδειχθεί δεύτερη πολιτική δύναμη στη χώρα, η εξωραϊσμένη εκδοχή νεοφασιστικού κόμματος, υπό την πολιτικό και δημοσιογράφο Τζόρτζια Μελόνι, ετοιμάζεται να φθάσει έως την «κορυφή».
Η Τζόρτζια Μελόνι, από τα 15 της στη νεολαία του MSI, μετέπειτα υπουργός των κυβερνήσεων Μπερλουσκόνι και αρχηγός των Αδελφών της Ιταλίας από το 2014, έρχεται να «ενθαρρύνει» με την προδιαγραφόμενη νίκη της ακροδεξιές δυνάμεις ανά την Ευρώπη.
Χτίζοντας σταδιακά μία πιο «ανεκτή» (;) εθνικιστική πλατφόρμα, έβγαλε από το πολιτικό περιθώριο την παράταξη που γεννήθηκε το 2012 από τις στάχτες της Εθνικής Συμμαχίας και πήρε το όνομά της από τον ύμνο της Ιταλίας.
Η ίδια έχει αυτοπροσδιοριστεί μέχρι και κεντροδεξιά ή άλλως ένας «δεξιός Τόνι Μπλερ». Κατά δήλωσή της «ταυτίζεται» με το Λικούντ στο Ισραήλ και τους Ρεπουμπλικανούς στις ΗΠΑ. «Ζήτω η Ιταλία. Zήτω τα Αδέλφια της Ιταλίας. Ζήτω η κεντροδεξιά» λέει η Μελόνι στο κλείσιμο βίντεο που ανήρτησε λίγες ώρες πριν τις εκλογές υπό τον τίτλο «είμαστε έτοιμοι, τώρα είναι η δική σας στιγμή».
Όμως η Τζόρζια Μελόνι δεν είναι κεντροδεξιά και δεν έχει απομακρυνθεί από φρασεολογία, και ιδεολογία, όπως «πρώτα η Ιταλία και οι Ιταλοί», την οποία ενστερνίζονται φασιστικά ιταλικά κινήματα τύπου Casa Pound και Forza Nuova.
«Είμαι η Τζόρτζια, είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι χριστιανή», είναι το πιο γνωστό σύνθημά της.
Κατά την ίδια, «συντηρητικοί σημαίνει πρωτίστως να αισθάνονται κληρονόμοι. Δηλαδή, να έχουν την ιστορική συνείδηση ότι κληρονομούν μια παράδοση, έναν πολιτισμό, μια ταυτότητα και ένα ανήκειν. Ένας συντηρητικός δεν είναι ενάντια σε αυτές καθαυτές τις αλλαγές. Είναι αντίθετος στο όραμα της Αριστεράς βάσει του οποίου το να προοδεύουμε σημαίνει να διαγράφουμε όλα από τα οποία προερχόμαστε», έχει πει σε πρόσφατη συνέντευξή της στην Corriere della.
Αναφέρει ότι εδώ και δεκαετίες «η δεξιά έχει παραδώσει το φασισμό στην Ιστορία» και έχει δαπανήσει αμέτρητες ώρες για να πείσει Ιταλούς και Ευρωπαίους ότι το κόμμα της δεν είναι φασιστικό -παρόλο που είχε στους κόλπους του στελέχη που υμνούσαν τον Χίτλερ (προεκλογικά εξοστρακίστηκαν από τα ψηφοδέλτια) και η ίδια αρνείται να αφαιρέσει τη φλόγα στα χρώματα της σημαίας της Ιταλίας (fiama tricolore) που συμβολίζει μεταφορικά τη διαρκώς αναμμένη φωτιά στον τάφο του Μπενίτο Μουσολίνι.
Η Μελόνι λέει ότι δεν «θέλει» σήμερα την Ιταλία εκτός ΕΕ, αλλά την Ευρώπη των εθνών και των πατριωτών· στηρίζει το ΝΑΤΟ, καθώς και την αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Εκφωνεί πύρινες ομιλίες για τους μετανάστες από την Αφρική που «απειλούν την πολιτισμική και εθνική ταυτότητα της Ιταλίας» και τάσσεται υπέρ «ναυτικού αποκλεισμού». Στέκεται δίπλα στον Βίκτορ Όρμπαν και το Vox των νοσταλγών του Φράνκο στην Ισπανία, όχι στην Μαρίν Λεπέν. Σταθερά δηλώνει ότι είναι «πρώτα» χριστιανή, μητέρα και θεματοφύλακας των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών.
Πρόκειται ουσιαστικά ένα άγνωστο και μη δοκιμασμένο πολιτικό πρόσωπο. Και παραμένει αμφίβολο αν θα τηρήσει τη «συμβιβαστική» γραμμή που ακολούθησε προσεκτικά κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Δεν εκτιμάται ότι θα επιλέξει να «κονταροχτυπηθεί» με τις Βρυξέλλες βραχυπρόθεσμα έστω, αλλά μένει να φανεί αν η προηγούμενη ευρωσκεπτικιστική της στάση θα μπορούσε να επιστρέψει εάν πιστεύει ότι είναι προς το συμφέρον της, εκτιμά το think-tank Teneo. Αντιμέτωπη ενδεχομένως με φθίνουσα δημοτικότητα (το ιταλικό εκλογικό σώμα είναι πολύ ασταθές), θα μπορούσε να επιλέξει μια πιο εθνικιστική και ευρωσκεπτικιστική γραμμή για να ικανοποιήσει τη σκληροπυρηνική δεξαμενή ψηφοφόρων της (η οποία είναι βαθιά ευρωσκεπτικιστική και αντίθετη στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας).
Σε μία τέτοια περίπτωση, η ιδέα ότι ο πρώην πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μεσολαβητική δύναμη εντός του συνασπισμού είναι έως και αστεία. Ο βασικός φραγμός για την Μελόνι θα είναι η σκληρή ατζέντα που θα κληρονομήσει, συμπεριλαμβανομένης ενεργειακής κρίσης, υψηλού πληθωρισμού και επικείμενης ύφεσης.
Πιο άμεσα, η κύρια πρόκληση θα είναι η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου. Δεν είναι μόνο ότι η Μελόνι έχει πολύ περιορισμένη κυβερνητική εμπειρία, αλλά θα πασχίσει επίσης να βρει τα κατάλληλα πρόσωπα για υπουργικές θέσεις από τους κόλπους των Αδελφών της Ιταλίας. Επιπλέον, θα πρέπει να διαχειριστεί τους συμμάχους της -Ματέο Σαλβίνο και Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Παρά την αυξανόμενη εχθρότητα ανάμεσα σε Μελόνι και Σαλβίνι, ο δεξιός συνασπισμός διατήρησε μία φαινομενική ενότητα, η οποία πιθανότατα θα αποδώσει στις κάλπες. Η διατήρηση αυτού του ενιαίου μετώπου θα είναι εξαιρετικά δύσκολη, δεδομένης της προσωπικής αντιπαλότητας και πολιτικών διαφορών.
Μεγαλωμένη σε εργατική συνοικία της Ρώμης, η Μελόνι ήταν σταθερά πιο δημοφιλής στον ιταλικό νότο, όμως ήδη από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές έχει στερήσει στον Σαλβίνι την πρωτιά ακόμη και σε προπύργια της Λέγκας στον Βορρά από τη δεκαετία του 1990. Μιας ανέκαθεν αποσχιστικής Λέγκας που, εν τω μεταξύ, είχε κινηθεί προς το μετριοπαθέστερο... αποτινάσσοντας τον «Βορρά» από τον τίτλο της -αν και ούτε το «στοίχημα» του εθνικού κόμματος φαίνεται ότι απέδωσε.
Προβληματισμός στις Βρυξέλλες
Προβληματισμός και ανησυχία για την προοπτική να αναλάβει την εξουσία ακροδεξιός κυβερνητικός συνασπισμός στην Ιταλία επικρατεί στις Βρυξέλλες.
Το ερώτημα για τις Βρυξέλλες είναι αν θα είναι δυνατή η ανάπτυξη εποικοδομητικής συνεργασίας με τέτοια κυβέρνηση ή αν θα εκδηλωθούν εντάσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, η ενέργεια, η οικονομία, το μεταναστευτικό, τα ατομικά δικαιώματα και οι ελευθερίες.
Μεταξύ άλλων, τις Βρυξέλλες ανησυχεί το ότι η Τζόρτζια Μελόνι έχει ήδη ανακοινώσει ότι επιθυμεί να επαναδιαπραγματευτεί μέρος των όρων που συνοδεύουν το ιταλικό σχέδιο ανάκαμψης, συνολικού ύψους 191,5 δισεκ. ευρώ — πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει δοθεί σε οποιαδήποτε χώρα μέλος της ΕΕ από το Ταμείο Ανάκαμψης (NextGenerationEU).
Όμως τα περιθώρια για διαπραγμάτευση είναι στενά και κανείς στους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν θα ήθελε να δει να παγώνουν οι μεταρρυθμίσεις που έθεσε σε εφαρμογή ο απερχόμενος ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Ντράγκι.
Εξάλλου, με χρέος πάνω από το 150% του ΑΕΠ της, η Ιταλία δεν έχει περιθώρια για ελιγμούς.
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έστειλε κατηγορηματικό, αν και κάπως άκομψο, μήνυμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον: «Θα συνεργαστούμε με οποιαδήποτε δημοκρατική κυβέρνηση θέλει να συνεργαστεί μαζί μας», όμως «αν τα πράγματα πάνε στραβά, έχουμε τα εργαλεία» για να αντιδράσουμε, δήλωσε η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η επικεφαλής της Κομισιόν έφερε ως παράδειγμα την Πολωνία και την Ουγγαρία, δύο χώρες που «τιμωρήθηκαν» με το πάγωμα κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Όπως συμβαίνει πάντα, και αυτή τη φορά οι Βρυξέλλες θα αναμείνουν τα πρώτα δείγματα γραφής της επόμενης ιταλικής κυβέρνησης.
«Θα δούμε το αποτέλεσμα των εκλογών» είπε η πρόεδρος της Κομισιόν.
Η μάλλον απροσδόκητη παρέμβαση της φον ντερ Λάιεν, η οποία από την αρχή της θητείας της δεν είχε εκφραστεί ποτέ τόσο ξεκάθαρα πριν από εκλογές, αν μη τι άλλο πιστοποιεί πόσο έντονος προβληματισμός επικρατεί στα ανώτατα επίπεδα των ευρωπαϊκών θεσμών και τη βούληση των Βρυξελλών να σταλεί σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.
Πηγή: cnn.gr
