N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Raketaanval Badgasten keken verbaasd naar de explosies op een Russische militaire basis. Zo ver kwamen Oekraïense raketten niet eerder.
De Krim is lang gespaard gebleven voor het oorlogsgeweld, maar nu lijkt Oekraïne een manier te hebben gevonden om ook doelen te treffen die voorheen buiten schotsafstand lagen.
Dinsdag rond 15.20 uur lokale tijd waren zeker twaalf explosies te horen op de Russische vliegbasis Saki bij het stadje Novofedorivka aan de Krim-westkust, op ruim tweehonderd kilometer van het front. Op video’s is te zien hoe badgasten op de Krim in hun zwembroek verbijsterd kijken naar de explosies op een paar kilometer afstand van het Zwarte Zee-strand. Vuurballen stijgen op en bij een nieuwe explosie waaien de gordijnen van de badhokjes op door de schokgolf.
Een Oekraïense raketaanval zou daar niet mogelijk moeten zijn. Tenminste, niet met raketten in het bekende Oekraïense arsenaal. Totsjka-U-raketten van Sovjet-makelij, waarvan Oekraïne er nog maar weinig over heeft, komen niet zo ver. Ook de veelbesproken westerse HIMARS-precisieraketten, die al veel Russische doelen opgeblazen hebben, halen die afstand niet. De gebruikte GMLRS-raket haalt maximaal negentig kilometer. Een ander type HIMARS-raket, de ATACMS, haalt driehonderd kilometer, maar de VS zeggen die voorlopig niet aan Oekraïne te zullen leveren.
Waarmee dan? Onmiddellijk na de aanval brak speculatie uit onder militaire experts en -bloggers. Hebben de VS toch ATACMS-raketten geleverd? Het Oekraïense ministerie van Defensie wees op Facebook sarcastisch op de gevaren van roken op het werk.
Dan misschien een drone-aanval door partizanen? Oekraïners zijn er goed in geworden om Russische tanks en posities te bestoken met omgebouwde mortiergranaten die vanuit hobbydrones worden afgeworpen. En exploderende munitie kan aanpalende munitie doen ontploffen.
The New York Times citeert een Oekraïense regeringsfunctionaris dat de aanval was uitgevoerd met ‘een wapen van exclusief Oekraïens fabrikaat’. Dat zou kunnen wijzen op een Neptune-scheepsraket, het wapen dat in april het Russische marineschip Moskva tot zinken bracht. Deze raket, met een bereik van 280 kilometer, kruist laag over het water en is vooral bedoeld om schepen te raken, maar kan ook tegen een aan zee gelegen basis ingezet worden.
Kort na de explosies verklaarde het Russische persbureau TASS dat het ging om een ‘detonatie van verschillende opslagplaatsen voor munitie’ zonder een oorzaak te noemen.
Eerder op de dag meldde een Oekraïense militair adviseur ook een raketaanval op een doel munitiedepot bij Novoaleksiivka, op het vasteland ten noorden van de Krim, honderdvijftig kilometer van het front. Die aanval lijkt bevestigd lijkt te worden door plaatselijke verslagen en video’s van exploderende munitie.
Ongeacht het wapen betekenen deze aanvallen dat Russische militairen zich zorgen moeten maken. Het lijkt erop dat Oekraïne over een wapen beschikt met voldoende bereik om doelen voorbij de tweehonderd kilometer te raken, en niet alleen in de Krim.
