Məhəmməd (s) öz dövrünün minlərlə tanınmayan adamı kimi uşaqlıq, yeniyetməlik və gənclik illərini keçirdi. O, həyatının lap əvvəlində ata-ana sevgisini itirmiş, yetimliyi, qəribliyi dərindən yaşamışdır.
Yaşadığı mühit dövrünün ən qəddar mədəni mühiti olub. Doğulduğu dövr də zamanın ən qaranlıq dövrü hesab olunurdu. Elmin, biliyin və sivilizasiyanın heç bir aydın təsirinin görünmədiyi bir dövr idi. Hadisələri qeyd etmək və üzləri dürüst və ya yalançı şəkildə böyütmək üçün media kimi heç bir məlum vasitələrin təsəvvür edilə bilməyəcəyi bir dövr idi.
Peyğəmbər orta yaşlarında Məkkədə peyğəmbər oldu. Lakin Məkkədə yaşadığı on üç il ərzində ona öz fikirlərini və xarakterini ifadə etmək üçün çox icazə verilmədi. O və bütün azsaylı yoldaşları tam mühasirədə və tam bir xəbər boykotunda saxlanılmış, dəfələrlə ölüm və şəhidlik həddinə çatmışdılar.
Peyğəmbər (s) böyük iztirab və hərtərəfli təhlükə ilə Mədinəyə gedəndə zahirən izzət və ictimai məqam tapdı. Təcrid dövrü sona çatdı. Lakin az sonra İslam cəmiyyətinin içindən narahatedici nifaq fenomeni və cəmiyyətdən kənardan amansız müşrik axını meydana çıxanda o gülər üzdən dinclik və rahatlıq aldı. O dərəcədə ki, evində də əmin-amanlıq az idi.
Peyğəmbərə qarşı 80 müharibənin başladılması, dost-düşmənlərin hər gün acı macəraları o qədər çox idi ki, bir dağ zəncirini qırmağa bəs edirdi. Mədinənin qızıl kimi görünən bu dövründə bu ilahi insanın bütün eniş-yoxuşlar qarşısında özünəməxsus təsirlərini aşkar etmək üçün cəmi 10 ili var idi.
Bütün bunlar onun ömrünü 63 ildən az olmasına səbəb oldu. Yəni Loğmanın ömrünün altmışda biri, Nuhun ömrünün qırxda biri, İbrahimin ömrünün üçdə biri və Musanın ömrünün yarısıdır.
Təxminən 15 əsr əvvəl, bizim dövrümüzlə müqayisədə tarixin ən qaranlıq çağında və o zamankı İran və Roma mədəni mühiti ilə müqayisədə ən dekadent mədəni mühitdə, demək olar ki, vaxtı olmayan çox qısa bir ömürdə insan necə bəşər tarixində özünü belə göstərə bilər?
Elə ki, bu gün onun dini dünyanın ən böyük dini kimi tanınır və dünyanın bir çox yerlərində, hətta Avropa ölkələrində də öz təsirini göstərir?
İslamın bütün tarixində əvvəldən indiyə kimi müəzzinlər minarələrdə və namaz qılnalar gündəlik namazlarında onu risalət və təqvası ilə şövqlə tərifləyirlər.
Onun adı ilə qəlblər nurlanır. onu xatırlayanda gözlər yaşla dolur. Doğrudan da, o, milyonlarla aşiqin qəlbləri ilə nə edib? Onlara necə bir nur saçıb ki, onun varlığının şamının ətrafında yanmaqdan doymayan kəpənəklər kimi ona bu qədər bağlıdırlar və ondan doymurlar?
Bu elə bir məhəbbətdir ki, müasir dövrün alət və avadanlıqları onu tanımaqdan acizdir. Daha doğrusu, həqiqətə, kamilliyə, zahirə və batinə və bütün varlığa pak olmaq və pak yaşamaq lazımdır. İlahi fikirləşib, ilahi çalışıb və ilahi yaşamaq lazımdır.
Allah Odur ki, dünyada yaşayanların canları və qəlbləri Onun qüdrətindədir. O bilir ki, belə bir pak bəndəsini dünyada necə əbədi etsin. Məgər o özü demədimi: "Həqiqətən, iman gətirib yaxşı işlər görənlər üçün Rəhman (ürəklərdə) bir sevgi yaradacaq. (Allah həm özü onları dost tutacaq, həm də onların məhəbbətini hamının, o cümlədən möminlərin qəlbinə salacaqdır)" (Məryəm, 96).
Məgər o Özü Peyğəmbərə söz vermədimi ki, ona Mahmud məqamını və adının ucalığını verəcək: "(Ya Rəsulum!) Gecənin bir vaxtı durub ancaq sənə xas olan əlavə (təhəccüd) namazı qıl ki, Rəbbin səni (bununla) bəyənilib təriflənən bir məqama göndərsin!" (İsra, 79). "Sənin ad-sanını (şan-şöhrətini) ucaltmadıqmı?!" (İnşirah, 4).
Milli.Az