Είναι λογικό κι ήταν αναμενόμενο πως οι επικρίσεις κατά του Τιμούρ Κετσπάγια θα ξεκινούσαν από την πρώτη στραβή. Ειδικά από τη στιγμή που έμελλε να είναι... «παράστραβη», με την εθνική μας να δέχεται ατιμωτική πεντάρα από το Κόσοβο.
Ωστόσο, δεν είναι ο ομοσπονδιακός προπονητής που φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για το χάλι που παρακολουθήσαμε στον αγώνα στην Πρίστινα. Και δεν μπορεί να είναι αυτός, από τη στιγμή που πρόκειται για το μόλις δεύτερο παιχνίδι του, μια βδομάδα μετά την πρώτη του προπόνηση με την εθνική μας.
Αυτό δεν σημαίνει πως ο Κετσπάγια είναι εντελώς άμοιρος ευθυνών. Μπορεί οι κύριοι υπαίτιοι για την ντροπιαστική συντριβή να είναι οι διεθνείς μας (δεν φτάνει που οι ικανότητες των πλείστων είναι περιορισμένες, βρέθηκαν και σε κάκιστη βραδιά), όμως αυτός έκανε τις επιλογές παικτών, αυτός εκπόνησε το πλάνο το οποίο απέτυχε οικτρά.
Δεν αξίζει, όμως, στον ομοσπονδιακό μας προπονητή, να τον πάρουμε από τώρα... με τις πέτρες. Κάθε άλλο. Εάν θέλουμε να ελπίζουμε σε ανάκαμψη και σε καλύτερες μέρες, θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε υπομονή, να τον στηρίξουμε και να τον κρίνουμε εκεί που πρέπει. Δηλαδή, στα προκριματικά του Euro 2024.
Οι δέκα αγώνες της προκριματικής φάσης του προσεχούς Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος θα διεξαχθούν από τον Μάρτιο μέχρι τον Νοέμβριο του 2023 κι εκεί, ναι, ο Κετσπάγια θα κριθεί χωρίς δικαιολογίες. Κριτήριο βεβαίως δεν θα είναι το αν θα πάρει ή όχι την... πρόκριση για τα τελικά καθώς κάτι τέτοιο (πρέπει να) είναι εκτός συζήτησης, όμως θέλουμε και περιμένουμε να δούμε τουλάχιστον μια ομάδα ανταγωνιστική, η οποία δεν θα διασύρεται με τέτοια ευκολία, η οποία θα προσπαθήσει χωρίς κόμπλεξ να κοντράρει στα ίσα τους αντιπάλους που θεωρούνται ένα σκαλί ανώτερες (πρόσφατα παραδείγματα Σλοβενία, Μαυροβούνιο, Σκοτία, Σλοβακία... Κόσοβο) και που θα παίρνει νίκες κόντρα στις ομάδες του επιπέδου μας κι εννοείται με τις κατώτερες (δεν έμειναν πολλές).
Είναι γεγονός πως η εποχή «Τιμούρ Κετσπάγια» ξεκίνησε με το αριστερό, καθώς στη ζυγαριά, η κάκιστη εμφάνιση και η ντροπιαστική πεντάρα από το Κόσοβο, «ζυγίζει» πολύ πιο βαριά από την κάπως καλή εμφάνιση και τη νίκη απέναντι στην αδιάφορη Ελλάδα. Παρ' όλα αυτά, ο Γεωργιανός ομοσπονδιακός προπονητής έχει τον χρόνο να δουλέψει (όχι με τους παίκτες) και να σκεφτεί τι πρέπει να αλλάξει και πώς να πορευτεί, ενόψει των προκριματικών του Εuro 2024. Η ελπίδα πως με τον Κετσπάγια μπορούμε να γίνουμε μια κανονική εθνική, δεν χάθηκε στον χθεσινό αγώνα και δεν πρέπει να χαθεί. Ας κάνουμε λίγη υπομονή, ας δούμε τι θα πετύχει και θα κριθεί κι αυτός εν ευθέτω χρόνω.
