Κάθε αυτοκίνητο έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά, τα οποία το κάνουν και μοναδικό, με μία από τις βασικές διαφορές να βρίσκεται στα παράθυρα των πίσω θέσεων.
Πριν από χρόνια υπήρχε μια θεωρία και μια παραφιλολογία ότι τα πίσω παράθυρα των αυτοκίνητων δεν κατέβαιναν έως κάτω για να μην βγάζουν τα παιδιά τα χέρια τους έξω και κινδυνεύουν. Ωστόσο, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Ούτε είναι αυτός ο λόγος που τα πίσω παράθυρα σε κάποια αυτοκίνητα δεν κατεβαίνουν εντελώς.
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, πρόκειται για την κατασκευή του αμαξώματος. Οι πίσω θόλοι αλλά και το άνοιγμα της πίσω πόρτας καθορίζουν, στην πραγματικότητα, καθορίζει αν το άνοιγμα του παραθύρου θα φτάσει έως κάτω ή όχι. Πιο συγκεκριμένα, αν το κόψιμο της πόρτας είναι έντονο προς τα εμπρός τότε εμποδίζει το παράθυρο από το να κατέβει έως κάτω. Ουσιαστικά, πέφτει επάνω στο θόλο όταν η πόρτα είναι κλειστή.
Ωστόσο, στα σύγχρονα αυτοκίνητα πλέον, και κυρίως σε αυτά τις μικρομεσαίας κατηγορίας το φαινόμενο αυτό είναι πλέον λιγότερο συχνό. Οι διαστάσεις του αμαξώματος έχουν μεγαλώσει, όπως και οι πόρτες που έχουν δικό τους φινιστρίνι.
Ποιος είναι ο ρόλος του φινιστρινιού; Ο ρόλος του είναι να μειώνει, στην πραγματικότητα, το μέγεθος της κινούμενης γυάλινης επιφάνειας. Βάζοντας, λοιπόν, το φινιστρίνι στο πίσω μέρος της πίσω πόρτας το παράθυρο έχει μικρότερη επιφάνεια.
Αυτό, σε συνδυασμό με το μεγαλύτερο μέγεθος της πόρτας μπορεί να κατέβει ως το τέλος και να… χωνευτεί μέσα σε αυτήν.
