Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:
Ալիեւն ասում է՝ ոչ մի խաղաղության պայմանագիր չի լինելու, Բլինքենն ասում է՝ լինելու է։ Չէ, Բլինքենի վստահությունից չենք ուզում, պատճառը «հասկանալ» չենք ուզում, որովհետեւ տեղյակ ենք գոնե առերեւույթ գլոբալ խաղերից ու դրանց Հայաստանին (ու Արցախին) զոհաբերելու կեղտոտ նպատակներից։ Մեր խնդիրն է մեր հանրության լայն զանգվածներին ցույց տալ մեզ պարտադրվող՝ թշնամու հետ, իբր, խաղաղության կեղծ թեզերի՝ աստված մի արասցե, իրականացման դեպքում մեզ սպառնացող վտանգները։
Այդ վտանգներն այնքան ակնհայտ են, որ տեսանելի կլինեն հանրության նույնիսկ այն շերտի համար, որ չգիտի համաշխարհայինը մի կողմ՝ սեփական երկրի պատմությունը, սեփական երկրի աշխարհագրությունը, իր ու թյուրքի ծագումը, այնքան չգիտի, որ Արցախի պատկանելությանն էլ տեղյակ չէ։ Հայաստանի Հանրապետությունում ապրող այդ շերտն ընդամենը պետք է հիշի, որ Ադրբեջանը 2021 թ. մայիսի 12-ին, նույն տարվա նոյեմբերի 17-ին եւ 2022 թ. սեպտեմբերին օկուպացրել է ՀՀ տարածքներ։ Ընդ որում՝ միայն սեպտեմբերի 13-ի լույս 14-ին ՀՀ-ն տվել է ավելի շատ զոհ, քան 2016 թ. ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ժամանակ։ Այս շերտին պետք է բացատրել, որ «Արեւմտյան Ադրբեջան» եզրույթը, որ Ալիեւն այսօր շրջանառում է, դրանով ադրբեջանական տարածք է համարում ամբողջ Հայաստանի Հանրապետությունը։
Ճշմարտությունը նաեւ այն է, որ մայիսները, նոյեմբերներն ու սեպտեմբերները շարունակվելու են, որովհետեւ ճանապարհների, իբր, ապաշրջափակման, իբր, խաղաղության կեղծ թեզերի ներքո թշնամին վարում է Արցախը լիովին հայաթափելու եւ ՀՀ բնակավայրերը մեկուսացնելու քաղաքականություն՝ մինչեւ հասնի իր վերջնական՝ հայկական հարցի լուծման նպատակային քաղաքականությանը։ Ապացույցն Ալիեւի մարտի 18-ի ելույթն է, որտեղ Հայաստանի հասցեին ոչ թե վերջնագիր-սպառնալիքներ էին, այլ՝ դրանցից մի ամբողջական փունջ, որտեղ է՛լ «Արեւմտյան Ադրբեջան» էր, է՛լ «հայրենի Ղարաբաղ», «հայրենի Զանգեզուր» եւն…
Արդյոք այս ամենը ենթադրո՞ւմ է, որ Ադրբեջանի եւ Հայաստանի միջեւ խաղաղություն ընդհանրապես հնարավոր չէ։ Հնարավոր է, ինչպես դա եղավ Արցախյան առաջին ազատամարտից հետո տեւական ժամանակաշրջան, երբ թշնամին գիտեր, որ չի հաջողելու հայկական երկու պետությունների դեմ գործելը։ Մենք կրկին կարող ենք այնպես անել, որ Ադրբեջանը չհաջողի, եւ դրա հնարավորությունը մանանայի պես մեզ վրա չի թափվելու, հայկական կողմն ինքը պետք է ստեղծի այդ հնարավորությունները՝ գործնական քայլերով։
Արմենուհի ՄԵԼՔՈՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» օրաթերթի այսօրվա համարում:
