5de editie De Grote Schijn in Rivierenhof nog magischer door livekoor en ‘bossproetjes’: “Boswandeling als in een film”

Met Erik Van Looy als peter van de vijfde editie van De Grote Schijn kon men zich geen betere ambassadeur wensen. Het park is zowat zijn achtertuin, hij fietst er elke dag in rond en hij beveelt het aan in De Slimste Mens, zowat het populairste tv-programma van het moment. Nu had Van Looy in een vorig leven al wel iets met film, maar een live Hollywood-ervaring zoals je die nu kunt beleven in een donker Rivierenhof, daar had hij zelf nooit eerder van geproefd. “Eens je voorbij dit punt komt, wandel je binnen in een film”, zei Van Looy woensdag bij de opening van De Grote Schijn, waarna hij prompt met een grote heggenschaar een broos takje klimop doorsneed.

In eerste instantie lijkt deze editie van het avondlijke lichtspektakel in het Rivierenhof weinig te verschillen van de vorige. In het bos weerklinken uit luidsprekers ijle, blikkerige geluiden, terwijl door de takken her en der gekleurde lichten flitsen. Het is slechts een voorsmaakje om in de stemming te komen, want De Grote Schijn bloeit open als een bloem die slechts langzaam tot wasdom komt. De eerste geraffineerde verrassing is een zee van honderden ‘bossproetjes’, kleine lichtpuntjes die vlak bij elkaar trillen als een horde vuurvliegjes. Een nieuwigheid, en het is niet de enige in deze lustrumeditie van De Grote Schijn.

Sensoren

Zoals steeds is het uitgestippelde parcours van twee kilometer subtiel, maar netjes afgelijnd. De kans dat de kinderen de weg zullen verliezen is nihil. Er zijn dan ook overal lichtjes. Boven je in de kruinen van bomen, en her en der verspreid langs de weg. De meeste lichten doven langzaam uit om dan plots weer te ontvlammen, niet zelden gelinkt aan sensoren. Kom je in de buurt van die dikke eik, dan baadt hij plots in het licht en groeien er elfenbankjes op. Ben je twee meter verder, dan zijn de lichten alweer gedoofd.

Zoals op reis of op restaurant gaan in deze tijden een ‘beleving’ is, zo is ook deze boswandeling dat. Maar De Grote Schijn editie 5 is allesbehalve een ‘walk in the park’. Geprojecteerde konijnen zitten elkaar achterna in de bomen. Uit een krater of een open boomstronk kringelt dichte damp. En dan is er natuurlijk de vijver. Bezoekers die hun fototoestel bij zich hebben, en dat zijn er heel wat, weten niet waar eerst op te richten. Lichtgevende bollen liggen als grote diamanten te fonkelen op het water. Als een wereldkaart wordt de vijver verdeeld in stukken door oplichtende kabels. Of dat de fauna niet afschrikt? De eenden alleszins niet, zij zwemmen parmantig verder.

Honderdkoppig koor

Zat De Grote Schijn voorheen volgepropt met voorgeprogrammeerde special effects, dan vormt deze editie daar enigszins een uitzondering op. Als hoogtepunt wordt de wandelaar getrakteerd op de stemmen van een honderdkoppig koor. Livestemmen, want Hans Primusz heeft vooraf een nieuwe score geschreven die tot 19 november elke avond weer uit tientallen kelen zal weerklinken. Dat is een effect dat, zonder dat het al te speciaal is, een mens prompt stil doet staan. Dat de trillingen van hun stemmen dan in real time worden omgezet in licht en kleur door de elektronica rondom je, merk je zelfs niet meer. De ritselende bomen, takken die kraken onder schoenzolen en dan die heldere stemmen: zo schoon kan de natuur zijn, dat kunnen ze zelfs in Hollywood niet nadoen.

Hoe uitgebreid je van De Grote Schijn wil genieten, bepaal je zelf. De avondlijke wandelingen die je kunt aanvatten in tijdsblokken tussen 17.30 en 21.30u leg je op eigen tempo af, zolang je maar vóór 23u het park uit bent. Een beloning wacht de koene wandelaar sowieso. Aan de ingang van het Openluchttheater kun je afsluitend genieten van een kom tomaten- of kervelsoep. Al dan niet met balletjes.