Geen geluk voor jou, arme Jean. Na de vijfklapper van Barcelona en de drie goals van Shakhtar moest Jean Butez zich tegen Porto vier keer omdraaien, terwijl hij er (dit keer) niks aan kon doen. Antwerp slaagt er simpelweg niet in om de volle negentig minuten op Champions League-niveau te acteren. Het gaf alweer een voorsprong weg, waardoor het met 0 op 9 achterblijft en Europees overwinteren almaar moeilijker wordt.
Toby Alderweireld wilde per se de Champions League naar Antwerp(en) brengen. Heeft-ie gedaan, zeker met zijn titelgoal in Genk, en dat zijn de supporters niet vergeten. Voor de aftrap eerden ze de aanvoerder met een gigantische tifo op Tribune 4. Mooie verrassing voor Alderweireld, die de aanhang ging bedanken, en het was niet de enige. De surprise van de chef/coach liep rechts van hem en heette Ritchie De Laet. Na zes duels te hebben gemist door een knieblessure stond de rechtsback ineens terug in de ploeg. Bataille schoof zo naar links, waar hij de voorkeur kreeg op Wijndal.
Mark van Bommel was duidelijk vooraf. “Als je die tweede of derde plaats wil, moet je vanavond winnen”, zei hij voor de camera’s van VTM. Dat betekende natuurlijk niet dat zijn ploeg vanaf minuut één vol naar voren zou trekken en zotte risico’s zou nemen. Je wil een internationale (sub)topclub als FC Porto ook geen zeeën van ruimte geven op de counter. Maar het belangrijkste voor Antwerp was dat het meteen in de wedstrijd zat. Het was Butez die het eerst moest ingrijpen – op een poging van Galeno – maar aan de overkant moest Diogo Costa toch ook een paar keer op z’n hoede zijn, vooral bij het voorzetschot van Muja.
Op het middenveld deed Arthur Vermeeren zoals altijd z’n ding. Op het kwartier lokte hij de eerste gele kaart uit door na een slimme steal op te rukken. Eustaquio holde achter hem aan en scheurde zijn shirt bijna kapot. ’t Zou kunnen dat hij dat shirt gewoon heel graag wilde hebben – de Belg maakt immers steeds meer naam – maar dan kon hij dat ook gewoon na de match vragen. Misschien nog vermelden: wat later liet Vermeeren zich zélf serieus gelden. Nadat Varela wat om zich heen had liggen schoppen, ging hij hem nog even duwen. Er zit wel pit in, hoor.
Balverlies (!) Vermeeren
Naast Vermeeren stond trouwens Alhassan Yusuf, die zoals verwacht de geblesseerde Keita verving. De Nigeriaan begon aardig, maar na twintig minuten kwam hij bijzonder goed weg. Met dom balverlies lag hij aan de basis van een enorme kans voor Taremi. Uiteindelijk was het wel Yusuf die diens schot afblokte – met de arm, maar pal naast zijn lichaam – dus hij zette het zelf recht. En een kwartier later deed hij nog veel meer dan dat. Nadat Janssen zijn mannetje aan de praat had gehouden, viel de bal plots perfect voor Yusufs rechter. Nou ja, perfect... In de herhaling bleek die toch nog verraderlijk te botsen. Dus dat hij het leer beheerst tegen de netten trapte, was echt goed gedaan. De 1-0 was een feit en de Bosuil werd gek. Onze collega naast ons kreeg op z’n smartwatch een melding dat we richting de 100 decibels gingen.
Vol adrenaline gingen de Antwerp-spelers nog op zoek naar een tweede goal, maar die zat er niet meer in. Een extra opsteker was (of leek) wel het uitvallen van Wendell, die al onzeker was. Evanilson loste hem af. Cruciaal was nu om in de tweede helft rustig te blijven en niet zoals tegen Shakhtar het noorden kwijt te raken. Maar terwijl we de vorige zin aan het typen waren, was het al van dat. Uitgerekend Vermeeren – die voor rust geen enkele pass rateerde – probeerde in te dribbelen waar dat niet kon, verloor de bal en lag zo aan de basis van de 1-1. Evanilson – ja, die invaller – mikte dankzij een lichte deviatie net naast de paal binnen. Een minuut gespeeld en dan zoiets.
Eentijdsvoetbal
We vroegen ons af: was het daarom dat Van Bommel de openingsgoal niet te fel had gevierd? Ja, hij had de vuisten wel gebald, maar verder was hij behoorlijk stoïcijns gebleven. Hij wist wellicht dat de weg nog heel lang was. Nu moest hij lijdzaam toezien hoe zijn spelers steeds meer in de fout gingen. Na slordig uitverdedigen van Coulibaly kwam de bal snel terug voor doel en het was Eustaquio die op het einde van de rit vanaf rechts de verste hoek viseerde. Butez wist het direct: ’t was weer bingo.
De geschiedenis herhaalde zich dus (wel erg snel). En herstel maar eens van zo’n dubbele opdoffer: niet simpel. De Portugezen liepen er nu erg makkelijk doorheen en versierden vlotjes kansen. Heel even leek Alderweireld Antwerp opnieuw hoop te geven toen hij zijn hoofd tegen de corner van Balikwisha zette, maar zijn kopbal spatte uiteen op de lat. Vervolgens was het boeken toe. Pepê en Evenilson doceerden eentijdsvoetbal en laatstgenoemde maakte zijn tweede doelpunt van de avond. Niks aan te doen. Dit keer ging niemand echt in de fout. Het was de wet van de sterkste.
Met stevige knallen probeerden Wijndal en Janssen het nog vanop afstand, maar de aansluitingstreffer zat er niet meer in. De 1-4 wel. Met een lobje maakte Evanilson zijn hattrick (in amper 45 minuten) compleet. Voor de Great Old was dat tegengoal nummer twaalf, na amper drie wedstrijden. Da’s net geen negatief record en dat zegt genoeg over de waardeverhoudingen in de groep. Shakhtar is nog altijd te pakken, maar de eerstvolgende (alweer loodzware) opdracht wordt overleven in het Estadio do Dragão.
