Views: 5
ប្រែសម្រួល : កញ្ញាដាលីស (ប៊ីប៊ីស៊ី) ៖ នៅយប់ថ្ងៃទី ២៦ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៨ លោក ហ្គោតាម អាដានី (Gautam Adani) ដែលពេលនោះជាមហាសេដ្ឋីទី ១០ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាកំពុងទទួលទានអាហារពេលល្ងាចនៅភោជនីយដ្ឋានមួយក្នុងសណ្ឋាគារ Taj Mahal ដ៏ប្រណីតរបស់ទីក្រុងមុំបៃ នៅពេលដែលគាត់ឃើញខ្មាន់កាំភ្លើងកំពុងបើកការបាញ់រះគ្រប់ទិសទីនិងគប់គ្រាប់បែកដៃ។
ក្រុមសកម្មប្រយុទ្ធប្រដាប់អាវុធធុនធ្ងន់ចំនួន ១០ នាក់ ដែលជាជនជាតិប៉ាគីស្ថានទាំងអស់ បានមកដល់តាមសមុទ្រនៅល្ងាចនោះ ដោយបំបែកគ្នាជាក្រុម ប្លន់រថយន្ត និងវាយប្រហារគោលដៅនានា រួមទាំងសណ្ឋាគារលំដាប់ខ្ពស់ចំនួនពីរផងដែរ។ ការឡោមព័ទ្ធទីក្រុងរយៈពេល ៦០ ម៉ោងបានបណ្តាលឱ្យមនុស្ស ១៦៦ នាក់ស្លាប់ និងធ្វើឱ្យទំនាក់ទំនងមានភាពជូរចត់រវាងឥណ្ឌានិងប៉ាគីស្ថាន។
ក្រោយមកលោកអាដានីបានប្រាប់ទស្សនាវដ្តី India Todayថាបុគ្គលិកសណ្ឋាគារបានប្រញាប់នាំអ្នកទទួលទានអាហារទៅពួនក្នុងបន្ទប់ក្រោមដីអស់រយៈពេលពីរបីម៉ោងហើយបន្ទាប់មកបានផ្លាស់ពួកគេទៅសាលមួយនៅជាន់ខាងលើ បើទោះបីជាការបង្ហូរឈាមនៅតែបន្តនៅខាងក្រៅក៏ដោយ។
មានភ្ញៀវ ១០០ នាក់ប្រមូលផ្តុំគ្នាពេញសាល ដោយ “ខ្លះលាក់ខ្លួននៅក្រោមសាឡុង ខ្លះទៀតឈរបញ្ចេញកាយវិការផ្សេងៗដើម្បីបន្លំខ្លួន” ហើយបន់ស្រន់ព្រះឱ្យជួយសង្គ្រោះជីវិតពួកគេ។លោកអាដានីបានរៀបរាប់ថា គាត់បានអង្គុយនៅលើសាឡុង ប្រាប់ភ្ញៀវដែលជាប់គាំងទាំងនោះថា “ត្រូវមានជំនឿលើព្រះ”ហើយបានទូរស័ព្ទទៅកាន់គ្រួសារដែលមានការព្រួយបារម្ភរបស់គាត់នៅក្នុងទីក្រុងកំណើតរបស់គាត់ អាមេដាបាដ (Ahmedabad) ដែលនៅឆ្ងាយពីនោះប្រមាណ ៥០០ គីឡូម៉ែត្រ ខណៈអ្នកបើកបរនិងសន្តិសុខរបស់គាត់បានរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសារនៅក្នុងឡានរបស់គាត់នៅខាងក្រៅ។
បន្ទាប់ពីចំណាយពេលមួយយប់នៅក្នុងសាលនោះ លោកអាដានីនិងចំណាប់ខ្មាំងដទៃទៀតត្រូវបាននាំចេញតាមច្រកចូលខាងក្រោយ បន្ទាប់ពីកងកុម្ម៉ង់ដូបានបិទសណ្ឋាគារនៅព្រឹកបន្ទាប់។លោកបានប្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានបន្ទាប់ពីត្រឡប់ទៅទីក្រុងអាមេដាបាដវិញតាមយន្តហោះឯកជនរបស់គាត់នៅថ្ងៃបន្ទាប់ថា “ខ្ញុំបានឃើញមនុស្សស្លាប់នៅចម្ងាយត្រឹមតែ៥ម៉ែត្រ”។
ប្រហែល ១៤ ឆ្នាំក្រោយមក លោកអាដានីអាយុ ៦០ ឆ្នាំគឺជាមហាសេដ្ឋីទី ៣ របស់ពិភពលោកបន្ទាប់ពីលោក អេឡុន ម៉ាស និងលោក ជេហ្វ បេហ្សូស។ លោកបានបើកក្រុមហ៊ុនពហុផលិតផលរាប់ចាប់ពីកំពង់ផែរហូតដល់ថាមពលដ៏ធំសម្បើមមួយ ដែលក្នុងនោះមានក្រុមហ៊ុនពាណិជ្ជកម្មសាធារណៈចំនួនប្រាំពីរ មានបុគ្គលិក ២៣.០០០ នាក់ និងមូលធនប័ត្រទីផ្សារជាង ២៣០ ពាន់លានដុល្លារ។
លោកបានល្បីលើសារព័ត៌មានក្នុងសប្តាហ៍នេះដោយសារតែលោកជិតទិញបានទូរទស្សន៍ NDTV ដែលជាបណ្តាញព័ត៌មានគួរឱ្យគោរពបំផុតរបស់ឥណ្ឌានៅក្នុងអ្វីដែលជាការបណ្តាក់ទុនខាងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយធំលើកដំបូងរបស់គាត់។
តាំងពីយូរណាស់មកហើយមុនពេលដែលលោកបោះបង់ចោលការសិក្សាពីសាលាមកប្រែក្លាយជាមហាសេដ្ឋីដ៏ហ៊ានប្រថុយប្រថាន លោកអាដានីប៊ិះនឹងស្លាប់ម្តងរួចទៅហើយ។ នៅខែមករា ឆ្នាំ ១៩៩៨ គាត់និងសហការីម្នាក់ត្រូវបានចាប់ជំរិតយកទារប្រាក់ពីឡានរបស់ពួកគេ ដោយត្រូវបុរសមួយក្រុមភ្ជង់ក្បាលនឹងកាំភ្លើងនៅទីក្រុងអាមេដាបាដ។
បុរសជាប់ចោទពីរនាក់ត្រូវបានដោះលែងនៅឆ្នាំ ២០១៨ បន្ទាប់ពីពាណិជ្ជកររូបនេះនិងសហការីរបស់គាត់ “មិនដែលបានប្តឹងផ្តល់ បើទោះបីជាមានការកោះហៅម្តងហើយម្តងទៀតពីតុលាការក៏ដោយ”។ ជាអ្នកជំនួញម្នាក់ដែលតែងតែពណ៌នាខ្លួនឯងថាជាមនុស្សមិនសូវបញ្ចេញមុខ លោកអាដានីមិនដែលនិយាយអំពីឧបទ្ទវហេតុទាំងនេះទេ ក្រៅពីធ្លាប់ប្រាប់អ្នកកាសែតម្តងថា “ឧបទ្ទវហេតុអកុសលពីរឬបីបានកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ”។
បន្ទាប់ពីឈប់រៀននៅអាយុ ១៦ ឆ្នាំ លោកអាដានីបានផ្លាស់ទៅទីក្រុងមុំបៃដើម្បីសាកល្បងធ្វើអាជីវកម្មជួញដូរពេជ្រនៅក្នុងសង្កាត់ពាណិជ្ជកម្មដ៏មមាញឹកមួយ។ អាជីវកម្មដំបូងនេះមិនមានរយៈពេលយូរនោះទេ ពោលនៅពីរឆ្នាំក្រោយមកគាត់បានត្រឡប់ទៅរដ្ឋគូចារ៉ាត់ (Gujarat) ដែលជារដ្ឋកំណើតរបស់គាត់ ដើម្បីដំណើរការរោងចក្រវេចខ្ចប់ ដែលគ្រប់គ្រងដោយបងប្រុសម្នាក់។
លោកអាដានី ដែលកើតក្នុងគ្រួសារវណ្ណៈកណ្តាលនៃពាណិជ្ជករវាយនភ័ណ្ឌ មិនដែលងាកក្រោយនោះឡើយ បន្ទាប់ពីលោកបានបើកក្រុមហ៊ុនរបស់លោកក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៨ ដោយធ្វើជំនួញលើទំនិញប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ឆ្នាំបន្ទាប់ ក្រុមហ៊ុន ដែលពឹងលើបំណុលធ្វើជាដើមទុននេះ បានធ្វើពិពិធកម្មទៅខាងកំពង់ផែ អណ្តូងរ៉ែ ផ្លូវដែក ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ ថាមពល និងអចលនទ្រព្យ ដោយធ្វើឱ្យគាត់ក្លាយជាមហាសេដ្ឋីជំនាន់ថ្មីហ៊ានប្រថុយប្រថានបំផុតរបស់ឥណ្ឌា។
សព្វថ្ងៃនេះ លោកអាដានីគឺជាមហាសេដ្ឋីផ្នែកហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធគ្មានគូប្រៀបនៅឥណ្ឌា។ លោកបានកាន់ក្រុមហ៊ុនស៊ីម៉ង់ត៍ធំទីពីររបស់ឥណ្ឌា កំពង់ផែចំនួន ១៣ រួមទាំងកំពង់ផែធំបំផុតរបស់ប្រទេសនៅក្នុងទីក្រុងឆ្នេរសមុទ្រភាគខាងលិច មុនដ្រា (Mundra) និងធ្វើប្រតិបត្តិការអាកាសយានដ្ឋានចំនួន៧។ លោកកំពុងសាងសង់ផ្លូវល្បឿនលឿនវែងបំផុតរបស់ឥណ្ឌារវាងទីក្រុងដេល្លីនិងទីក្រុងមុំបៃ ដែលជារដ្ឋធានីពាណិជ្ជកម្មរបស់ប្រទេស។
ជាមួយរោងចក្រថាមពលដើរដោយធ្យូងថ្មចំនួនប្រាំមួយ លោកអាដានីគឺជាតួអង្គឯកជនដ៏ធំបំផុតរបស់ឥណ្ឌានៅក្នុងវិស័យថាមពល។ ជាមួយគ្នានេះដែរ លោកបានសន្យាវិនិយោគ ៥០ ពាន់លានដុល្លារលើអ៊ីដ្រូសែនបៃតង និងដំណើរការបំពង់បង្ហូរឧស្ម័នធម្មជាតិប្រវែង ៨.០០០ គីឡូម៉ែត្រ។ លោកក៏បានទិញអណ្តូងរ៉ែធ្យូងថ្មនៅឥណ្ឌូនេស៊ីនិងអូស្ត្រាលីផងដែរ។ លោកមានបំណងក្លាយជាតួអង្គថាមពលកកើតឡើងវិញដ៏កំពូលរបស់ពិភពលោកនៅត្រឹមឆ្នាំ ២០៣០៕
មហាសេដ្ឋីកំពូលរបស់ឥណ្ឌា លោក ហ្គោតាម អាដានី
