Views: 1
ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
អធុនាគត
(អៈធុនាគត់)
គុណសព្ទ
(សំ. បា. < អធុនា “ឥឡូវនេះ; អម្បាញ់មិញ, ភ្លាមៗនេះ” + អាគត “ដែលមក, ដែលដល់មក” ) ដែលទើបមកដល់, អ្នកដែលទើបមកដល់ភ្លាមៗ, អ្វីៗដែលទើបដល់មក
មនុស្សអធុនាគត, របស់អធុនាគត ( បើស្ត្រី ឬ ឥត្ថី. ជា អធុនាគតា ) ។
នាមសព្ទ
(សំ. បា. < អធុនា “ឥឡូវនេះ; អម្បាញ់មិញ, ភ្លាមៗនេះ” + អាគត “ដែលមក, ដែលដល់មក” ) ដែលទើបមកដល់, អ្នកដែលទើបមកដល់ភ្លាមៗ, អ្វីៗដែលទើបដល់មក
មនុស្សអធុនាគត, របស់អធុនាគត ( បើស្ត្រី ឬ ឥត្ថី. ជា អធុនាគតា ) ។
អធុនាគតា
(អៈធុនាគៈតា)
មើលក្នុងពាក្យ អធុនាគត : នាងទាំងនេះជាអធុនាគតា ។
អធុនិក
(អៈ—)
គុណសព្ទ
( បា. ) ដែលកើតឬមានក្នុងសម័យឥឡូវ; មនុស្សក្នុងជាន់ឥឡូវ; អ្វីៗដែលមានក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន
មនុស្សអធុនិក, របស់អធុនិក ( បើស្ត្រី ឬឥត្ថី. ជា អធុនិកា ) : កញ្ញាអធុនិកា ។
នាមសព្ទ
( បា. ) ដែលកើតឬមានក្នុងសម័យឥឡូវ; មនុស្សក្នុងជាន់ឥឡូវ; អ្វីៗដែលមានក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន
មនុស្សអធុនិក, របស់អធុនិក ( បើស្ត្រី ឬឥត្ថី. ជា អធុនិកា ) : កញ្ញាអធុនិកា ។
អធុនិកា
( មើលក្នុងពាក្យ អធុនិក ) ។
ធុរនិក្ខេប
(ធុរៈ-និក-ខេបៈ ឬ—ខេប)
នាមសព្ទ
( បា. ; សំ. ធុរនិក្សេប ) ការដាក់ធុរៈ, ការលែងរវល់ ។
