Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:
Իրանագետ, ԵՊՀ դասախոս, Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Արտյոմ Տոնոյանն «Ազգ»-ի հետ զրույցում ասում է, որ ադրբեջանական հասարակության մեջ էլ քիչ չեն մարդիկ, որ համարում են՝ իրենց իշխանությունները հերթական սադրանքին կգնան: Նա, ի դեպ, սադրանք բառը հենց այնպես չի օգտագործում, որովհետեւ Հայաստանի սահմանների վրա վերջին հարձակումն ադրբեջանցիների մոտ ոչ միանշանակ ու ոչ միակերպ է ընկալվել:
— Այսինքն՝ բոլորը չէ՞, որ միանշանակ են արտահայտվել հարձակման մասով:
— Քիչ չէին մարդիկ, ավելին՝ մեծ թիվ էին կազմում, որ ակնհայտորեն դեմ էին արտահայտվում Ալիեւի՝ Հայաստանի դեմ ագրեսիա իրականացնելու քաղաքականությանը: Ընդ որում՝ նման տեսակետ են հայտնել ոչ միայն Ադրբեջանում բնակվող, այլեւ դրսի ադրբեջանցիները, որոնք տոկոսային հարաբերակցությամբ բավական մեծ թիվ են կազմում: Ավելին՝ առաջին դեպքն է, երբ տոկոսային բավական մեծ տարբերությամբ հասարակության զգալի մասը դեմ է արտահայտվում իշխանության գործելաոճին՝ կապված Հայաստանի նկատմամբ սադրանքներ հրահրելուն: Նախկինում ինչքան էլ ադրբեջանական հասարակությունն ու իշխանությունը խնդիրներ են ունեցել՝ ժողովրդավարության, բռնապետական ռեժիմի հետ կապված, Արցախի հակամարտության հարցում ու 2020-ի 44-օրյա պատերազմի ժամանակ կանգնել են Իլհամ Ալիեւի կողքին ու սատարել իշխանություններին: Այժմ սակայն պատկերը կտրուկ է փոխվել, ու եթե չափելու լինենք, ապա կարող ենք ասել, որ 50/50 տոկոս հարաբերակցությամբ հասարակությունը դեմ է արտահայտվում ռազմական գործողություններ հրահրելուն: Չնայած որ, դեմ արտահայտվողները չեն բացառում, որ Ալիեւը կարող է նոր սադրանքների գնալ, ռազմական գործողություններ սկսել:
— Ալիեւի քաղաքականությանը դեմ են, որովհետեւ զոհեր ու վիրավորնե՞ր են ունենում, թե՞ այլ պատճառներ էլ կան:
— Ոչ միայն ձեր թվարկածներն են պատճառը, ու եթե դեմ արտահայտվողների ընդհանուր կարծիքները, ելույթներն ու հայտարարություններն ի մի բերենք, ապա կարող ենք նրանց կողմից առաձնացվող հետեւյալ միտքն առանաձնացնել. «Մեր երկիրը, որ հարեւանին անընդհատ մեղադրել է ագրեսիա իրականացնելու, տարածքային ամբողջականությունը խախտելու մեջ, այժմ ինքն է նույն գործողություններն անում, նույն ձեռագիրը բանեցնում»: Այսինքն համարում են, որ իրենց երկրի իշխանությունն ու ռազմաքաղաքական ղեկավարությունը դիմել են սադրանքների, որ Հայաստանի տարածքային ամբողջականության դեմ են ուղղված:
— Դեմ կարծիքը հիմնականում ո՞ւմ կողմից է հնչում՝ ընդդմադիր քաղաքական գործիչների՞, քաղաքացիական հասարակության ներկայացուցիչների՞, թե՞ հասարակ քաղաքացիների:
— Ավելի շատ սովորական քաղաքացիների ու հասարակական ակտիվություն ունեցող շերտի ներկայացուցիչների կողմից: Այսպես ասած պացիֆիստներ՝ խաղաղասերներ, իշխանական տեսակետներին չհարողների մեջ, իհարկե, նույնպես դեմ արտահայտվողներ կան: Ընդդիմադիր ուժերը նույնպես այս օրերին հանդես են գալիս իշխանություների դեմ, բայց նրանց քննադատությունը ոչ թե Հայաստանի նկատմամբ իրականացվող քաղաքականությանն է վերաբերում, այլ նրան, թե ինչու են այդքան զոհեր տալիս, բայց շոշափելի արդյունք չեն գրանցում:
Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Ազգ» թերթի այս համարում
