Հայկական պետականությունը «ինստիտուցիոնալ կայացվածությամբ» լուծարելն ու մարտահրավերներին «ասիմետրիկ պատասխանը» Նիկոլ Փաշինյանի պարզապես ընթացիկ ագենտուրային պարտավորությունները չեն․ դա պետք է տեղի ունենա ԴՆԹ մակարդակում։ Նորաստեղծ ՆԳՆ պարեկային նոր ստորաբաժանման բացմանը նա հենց այդպես էլ ասաց՝ «Հայաստանի պրոբլեմները ԴՆԹ մակարդակի պրոբլեմներ են», այսինքն՝ հայերը գենետիկ մակարդակում ցածրակագ ազգ են։ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը տալիս էր «սովորական ազգ» բնորոշումը, նկատի ունենալով էթնոսը։
Այլեւս կասկած չկա, թե որտեղից գալիս ագենտուրային մոտտոն եւ ուր է տանում։ Հայկական տարածքներից, իրավունքներից, մշակութային ժառանգությունից, պատմությունից, ինքնությունից հրաժարվելու ընթացքը պետք է անշրջելի դառնա գենետիկ մակարդակում։ Ընդսմին նկատենք, որ այբուբենի վերացման առաջնամարտիկ է ընտրված հենց պարեկային ինքնաշարժերի PATROL գրառման սրբազան անձեռնմխելիությունը։ Սա պարզ գեղջկական չտեսություն չէ, այլ բոլորովին այլ բան։
Բացահայտ մեթոդական նույնություն կա ռուսների ու ցապարների Բերձորում ծավալված «էկոլոգիա» օպերացիայի հետ՝ համակարգային գրոհ է ներսից։ Շուտով լսելու ենք ԴՆԹ-ն շուտափույթ ու արմատական ուղղման ենթարկելու անհրաժեշտության մասին։ Հիշենք նաեւ հանրապետության բնակչության թիվը 15 տարում 5 միլիոնի հասցնելու մտադրության մասին։ 2 միլիոն պակիստանցիների հաշվին պետք է արվի, ինչի վերաբերյալ բաց ակնարկել է քպ-ական վերնախավի ներկայացուցիչներից մեկը։ Եվս 10 տարի անց բարձր ծնելիության շնորհիվ նրանք ընդհանուր թվում մեծամասնություն պիտի կազմեն։ Սրան ավելացնենք հայ ազգի մշակութային կոդը ցուցադրաբար քրդա-քարթվելական գրոհի ենթարկելու արդեն կայացած իրողությունը։ Եվ իբրեւ պսակ՝ վարչապետի կողմից հայ ազգը կովկասյան ցեղ հռչակելու նողկալի հանդգնությունը։
Նիկոլի ելույթներում հայ ազգի՝ իբրեւ էթնիկ համույթի ԴՆԹ-ն վարկաբեկելուն զուգահեռ հասարակությունից հնչում են վարչապետի ոչ միայն ագենտուրային պատկանելության, այլեւ էթնիկ ծագման վերաբերյալ կասկածներ։ Այս երկու պրոցեսների զուգահեռ զարգացումը հազիվ թե պատահական լինի։
Վարչապետի ռասիստական ինքնախարազանմանը հայի «արյան» մաքրության դիրքերից հակադարձելը, թերեւս, լավագույն ելքը չէ։ Առավել կարեւոր է պատկերացնել պետությունն ու ազգը հիմնահատակ խարխլելու, էթնիկ դեմքը մեկ սերնդի հասունացման ընթացքում անճանաչելի փոխելու, հայի ինքնությունը ցապարական* արհեստական «ինքնությանը», քրդական քաղաքակրթական չգոյությանը, քարթվելների հայակեր, մակաբույծ էությանը հավասարացնելու ստրատեգիան։ Ինքնին պարզ է, որ նման թշնամական ռազմավարությունը արժանանալու է անողոք դատապարտման։
—————–
*) ցապար կամ ցապաշ – լեզգի հոգնակի բառակազմություն բնաձայնային ցապ՝ թրիք արմատից: Մոնղոլ արշավանքների ժամանակ գրոհային հեծելազորին կից իբրեւ դիահավաք բրիգադներ Կովկաս բերվող ալթայցի թրքախոս եկվոր խմբերի բնիկ անվանում: Ցապար անվանումը տրվել է բացի գետնակեր հավաքելուց ուրիշ բանի անընդունակ ցեղերին բնորոշ զբաղմունքի համաձայն: Մոնղոլական բանակ հավաքագրված ձիերի բացակայության պայմաններում թյուրքերը ձմռանը հավաքում էին ավանակների գոմաղբը՝ յուրդերը ջեռուցելու, ինչպես նաեւ միջից կորզած գարու հատիկները իբրեւ կերակուր օգտագործելու նպատակով: «Ադրբեջանցիների» ցապար անվանումը տարածված էր Մերձկասպյան արեւմուտքի կովկասաբնակ եւ հայաբնակ բոլոր շրջաններում մինչեւ 1940-ական թվականները:
