Armenia
This article was added by the user . TheWorldNews is not responsible for the content of the platform.

«Ոչ մի նյութական չի կարող նշանակություն ունենալ, երբ չկա խաղաղություն»

Համաձայն «Հեղինակային իրավունքի եւ հարակից իրավունքների մասին» օրենքի՝ լրատվական նյութերից քաղվածքների վերարտադրումը չպետք է բացահայտի լրատվական նյութի էական մասը: Կայքում լրատվական նյութերից քաղվածքներ վերարտադրելիս քաղվածքի վերնագրում լրատվական միջոցի անվանման նշումը պարտադիր է, նաեւ պարտադիր է կայքի ակտիվ հղումի տեղադրումը:

Ասում է Արցախի հերոս Էդգար Մարկոսյանը

Մենք կողք կողքի ապրում ենք հերոսություն եւ հայրենասիրություն կերտած մարդկանց հետ, որոնք մահին դեմ առ դեմ են հանդիպել։ Ցավոք, նրանցից շատերը չվերադարձան եւ հավերժ մնացին հայրենիքի պաշտպան։ Հերոսների մասին պատմություններ դեռ շատ կլսենք։ Այսօրվա զրուցակիցս 44-օրյա պատերազմի մասնակից՝ Արցախի հերոս Էդգար Մարկոսյանն է, որը մարտնչել է առաջնագծում եւ պատվով վերադարձել քաղաքացիական կյանք։

– Որտե՞ղ եք ծառայել։

– Վեց ամիս ծառայել եմ Գյումրու հակատանկային ուսումնական զորամասում, հետո Արցախի Ներքին Հոռաթաղի հրետանային գնդում։

– Ի՞նչ զգացիք, երբ սկսվեց պատերազմը։

– Սկզբից չգիտակցեցինք, որ պատերազմ է սկսվել։ Պոստերում էինք, որ սկսվեց։ Մեզ թվաց՝ երազի մեջ ենք, մինչեւ մի արկ չպայթեց մեզնից շատ փոքր հեռավորության վրա։ Միանգամից սթափվեցինք, մտանք թաքստոց եւ սպասեցինք խնդիրների առաջադրմանը։


– Ո՞ւմ կամ ինչի՞ մասին էիք մտածում այդ օրերին։

– Միանշանակ՝ առաջինը ընտանիքիս ու հարազատներիս, հետո արդեն երկրիս։

– Վիրավորում կամ վնասվածք ստացե՞լ եք։

– Վնասվածք եմ ստացել ծանրությունից՝ ողնաշարի հատվածում։

– Այդ դժոխային օրերից զատ, կարո՞ղ եք ինչ-որ լուսավոր դեպք հիշել։

– Ամեն արկի ու ԱԹՍ-ի հարվածից հետո (մանվանդ, երբ թիրախը հենց դու ես), երբ հասկանում ես, որ ողջ ես ու վնասվածքը ուղղակի կոնտուզիան է, դա արդեն լուսավոր դեպք է։

– Պատերազմը ի՞նչ տվեց եւ ի՞նչ խլեց ձեզնից։

– Խլեց շատ ու շատ ընկերներ, տվեց միայն մի դրական բան, հասկացրեց, որ բոլոր առօրյա խնդիրները լուծելի են, ու իմ կարծիքով՝ բոլորը հասկացան, որ ոչ մի նյութական չի կարող նշանակություն ունենալ, երբ չկա խաղաղություն։

– Ըստ ձեզ, ո՞րն է պատերազմի գլխավոր կանոնը։

– Վախը ճնշելու ու հաղթահարելու ունակությունը։

– Գիտեմ, որ ունեք «Ոսկե Արծիվ» շքանշան։ Ի՞նչ գին ունի այն ձեզ համար։

– Թանկ է, որովհետեւ առաջին՝ ինձ գնահատված եմ զգում, երկրորդ՝ կյանքիս գնով եմ վաստակել։

– Նաեւ գիտեմ, որ «Միասնության ուժ» ուսանողական ճամբարի կազմակերպիչներից եք։ Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում ճամբարը։

– Ռազմահայրենասիրական ուսանողական-երիտասարդական հավաք, որի բուն նպատակը մեր ընկած հերոսներին հիշելն ու փառաբանելն է, ու փորձել հանրությանը ճանաչեցնել մեր եղբայրներին, ովքեր կյանքը չխնայեցին մեր խաղաղ օրվա ու պետության չհանձնման համար։

Մարիամ ԶԱՔԱՐՅԱՆ