Armenia
This article was added by the user . TheWorldNews is not responsible for the content of the platform.

ՌԴ հայերին պաշտպանելու համար Արցախ է ուղարկում պերմյակովների «death squadron»

ՌԴ ՊՆ օրինագիծ է մշակել, որն ընդլայնում է «այն զինվորականների կատեգորիաները, ովքեր հնարավորություն ունեն կամավոր մասնակցել ռուսական խաղաղապահ առաքելություններին»: Դրանց թվում են ժամկետային զինծառայողները։ Նորմը կարող է ուժի մեջ մտնել հետադարձ ուժով՝ 2022 թվականի օգոստոսից, այսինքն մոբիլիզացիայի շրջանի լեգալ ծիրում: Այս մասին փետրվար 7-ին հայտնում են ՌԴ բոլոր զլմ-ները։

Գործող օրենքով, խաղաղապահ առաքելությանը կամավոր հիմունքներով կարող են մասնակցել միայն պայմանագրային զինվորականները։ ՊՆ նախագծով առաջարկվում է սահմանել, որ կարելի է հավաքագրել «կամավոր հիմունքներով նախնական հատուկ պատրաստություն անցած զինվորականներից»։ Նման ձևակերպման տակ են ընկնում այդ թվում ժամկետային զինծառայողները։ Ռուսաստանը ներկայում մասնակցում է երկու խաղաղապահ առաքելության՝ Մերձդնեստրում և Լեռնային Ղարաբաղում, հատուկ շեշտում են ռուսական զլմ-ները։ Այսքանը՝ իբրեւ նախաբան:

Հայաստանին ուղիղ վերաբերող բուն նպատակի մասին

ՌԴ ԱԳ նախարար Լավրովն իր վերջին հարցազրույցներում ՌԴ ռազմական մեքենայի համար երկու թիրախ էր նշել՝ Մոլդովան եւ Արցախը։ Մեկը հարում է ռուսական աշխարհն «ընդլայնող» Ուկրաինային, իսկ մյուսը ընդհակառակը՝ նահանջի գոտի Կովկասին: Մերձդնեստրի շրջան գործուղվող մոբիլիզացիոն զորախմբի նպատակը հավանական ռումինական միջամտությունը կանխելն է, իսկ երկրորդում՝ արեւմտյան առաջխաղացման հնարավորության բացառումը Հայաստանում: Պարզ ասած, նպատակն է Արցախը բնիկներից դատարկել Փառուխ-Վերին Շորժայի մեթոդական կաղապարի տոտալ կիրառությամբ: Շատերը կհիշեն «Կոլցոները»: Այսպիսով, եթե նպատակը պարզ է, ապա կարեւոր է նաեւ հստակ տեսնել Արցախ գործուղղվող նոր զորախմբի չքնաղ յուրահատկությունը:

2015-ին Գյումրիում 102 բազայի ժամկետային զինծառայող Պերմյակովի կողմից հայ ընտանիքի սպանությունից հետո ՌԴ եւ ՀՀ միջեւ պայմանավորվածություն ձեռք բերվեց, որ ՀՀ տարածքում ռուսական զորակազմը այլեւս համալրվելու է բացառապես պայմանագրային զինծառայողներով։ Խնդիրը ռուսաստանյան ժամկետային զորակոչիկների վերը հիշատակված հայտնի «յուրահատկությունն» էր: Այլ կերպ ասած, սերնդային եւ աշխարհագրական պայմաններով թելադրված եւ այլեւս գենետիկ մակարդակի վրա ինբրիդինգի մեխանիզմով ամրագրված այլասեր, ոճրագործ հակումները: Թող մեզ ներվի բժշկական էքսկուրսը, այլապես ստիպված էինք լինելու բանեցնել նշանավոր Դոկի եզովպոսյան լեզուն:

Հիմա զորակոչիկներին վերաբերող սահմանափակումը հանվում է, ինչը հեռուն գնացող հետեւանքներ ունի, հատկապես ՌԴ կողմից սեփական բանակի համալրման մյուս արտառոց մեթոդների ֆոնին: Դրանք են պատերազմի մսացու սպանության, բռնաբարության, հատկապես մանկապղծության եւ այլ ծանր ոճիրների համար դատապարտվածները, պետության հանդեպ հարկային եւ այլ պարտավորություններ ունեցողներ, հազար եւ բյուր «ալիմենտայիններ» ու հանրային բազմամիլիոն ու բազմապիսի այլ տականք։ Սրանց գումարվում են ՌԴ դեպրեսիվ շրջաններից, ԳՈՒԼԱԳ զոնաներից բժշկական բնութագրմամբ ժառանգական դեբիլները (հիշենք Պերմյակովին՝ նա հենց այդ տեղերից էր), որոնց առաջին հերթին էին ուղարկում Ուկրաինա։ Խոսվում է, թե այդ եղանակով Մոսկվան լուծում է երկու խնդիր՝ ահաբեկում է Ուկրաինան եւ մարտի դաշտում սպառում հատկապես մանկապիղծներին: Ինչեւէ, Ուկրաինական Բուչայի, Իրպենի, Մարիուպոլի նախճիրները պերմյակովների գենոտիպին պատկանողների գործն էին։

Հիմա՝ Արցախ

Այսպիսով, ռուսական պետությունն իր «պերմյակովներին» շանս էր տալիս Ուկրաինայում հազարավոր ԴՆԹ ցեղակիցների՝ «խախոլ-խախլուշկաների» արյամբ հագենալ: Հիմա արդեն հարյուրավոր «պերմյակովներ» կուղարկվեն Արցախ: Բուչայում, Մարիուպոլում փորձարկված ռուս էթնիկ դաժանության քարանձավային ռեֆլեքսները, ՌԴ ՊՆ օրինագծի հեղինակների մտահղացմամբ, պիտի անվրեպ եւ հարյուրապատկված ուժով գործեն օտարածին ու օտարադավան հայ բնակչության հանդեպ: Ռուսական դեպրեսիվ գլուբինկայի տիպական ներկայացուցիչ դեբիլ Պերմյակովի օրինակը կասկածների տեղ չի թոլնում: Պատկերացնել կարելի է, թե հակահայ թույնի լավրովյան ինչպիսի բուկետով են սրսկված լինելու նրանք։

Հայերին հղված ուղերձը հստակ է՝ չեք վախենում սովից ու ցրտից, ձեր դեմ կուղարկենք «պերմյակովներին», թուրք չեք սիրում՝ ահա ձեզ ռուս պերմյակով։ Սա Ուկրաինա չէ, որ ռուս մոբիկները հազարներով գերի հանձնվեն, այստեղ այդ հնարավորությունը չի լինելու՝ միայն հակահայ հրամանի անշեղ կատարում։ Ինչ է Բուչայի «հերոս» ռուսի համար հայ սպանելը, երբ 200 տարում մի քանի միլիոն սպանել են արդեն։ Հայոց հազարամյա աշխարհ Արցախի դեմ են հանվում քարոզչական եւ քիմիական թույնով սրսկված մահվան էսկադրոնները։

Եւ կրկին, ու՞ր ես, մեր սերժաքաղ Նիկոլ

Նիկոլն իր տեղում է: Հայ պետությունը կես բերան անգամ չխոսեց Ուկրաինայում ռուսների ցեղասպան քաղաքականության դեմ: Առավել քան համոզված ենք, պերմյակովների էսկադրոնների կապակցությամբ առարկության ծպտուն անգամ չի հնչելու «ռուս խաղաղապահության» ջատագովի բերանից: Ընդհակառակը, նիկոլականները սա դիտում են իբրեւ Արցախից մեկընդմիշտ ազատվելու թերեւս վերջին միջոց: Այսպես կոչված ԱԳՆ մասին չենք խոսում: Նիկոլի ոտքերի տակ վազվզող արցախցի մանդատախույզի մասին եւս խոսելն անիմաստ է:

Ինչով են հաճելի մահվան էսկադրոնները Նիկոլին: Բանն այն է, որ Արցախը բնիկներից մաքրելու Բաքվի եղանակները էֆեկտիվ չեն: Նախ՝ դրանք առաջացնում են հայերի համախմբում եւ երկրորդը՝ միջազգային արձագանք, ընդ որում հակառակ պաշտոնական Երեւանի իրավական բոլոր ծամածռություններին: Բուն ցապարական* պետությամբ ուղղորդվող իբր հանրային ակտիվիզմը միանշանակ դատապարտվել է համայն մարդկության կողմից, բացառությամբ անշուշտ տոկաեւների, էրդողանների, օրբանների պես թափթփուկների եւ, իհարկե, Նեթանյահուի։ Բաքուն, այսպիսով, բավականին կաշկանդված է:

Մինչդեռ, Ռուսական էսկադրոնները իրենց սեւ գործը անելու են բոլորի համար արդեն սովորական դարձած կալինկայի նվագի տակ, առանց Փաշինյանի ու Պուտինի սիրելի Ալիեւին վնասելու: Արցախի վրա կախված ցեղասպանության այս նախապատրաստությունը դեռ բացելու ենք մանրամասն: Իսկ Նիկոլը թող առայժմ ջատագովի: Միայն թե ինստիտուցիոնալ ստի վրայից չմոռանա Ջերմուկ խմել:

————————–

*) ցապար կամ ցապաշ – լեզգի հոգնակի բառակազմություն բնաձայնային ցապ՝ թրիք արմատից: Մոնղոլ արշավանքների ժամանակ գրոհային հեծելազորին կից իբրեւ դիահավաք բրիգադներ Կովկաս բերվող ալթայցի թրքախոս եկվոր խմբերի բնիկ անվանում: Ցապար անվանումը տրվել է բացի գետնակեր հավաքելուց ուրիշ բանի անընդունակ ցեղերին բնորոշ զբաղմունքի համաձայն: Մոնղոլական բանակ հավաքագրված ձիերի բացակայության պայմաններում թյուրքերը ձմռանը հավաքում էին ավանակների գոմաղբը՝ յուրդերը ջեռուցելու, ինչպես նաեւ միջից կորզած գարու հատիկները իբրեւ կերակուր օգտագործելու նպատակով: «Ադրբեջանցիների» ցապար անվանումը տարածված էր Մերձկասպյան արեւմուտքի կովկասաբնակ եւ հայաբնակ բոլոր շրջաններում մինչեւ 1940-ական թվականները: