In deze helpdesk behandelen we elke dag een vraag bij de eindejaarsfeesten. Vandaag: zijn cadeautjes leuker mét of zonder een verlanglijstje dat eraan voorafgaat? Drie redacteurs dachten erover na en geven advies.
DE TWINTIGER
‘Ik ben ervan overtuigd dat veel problemen met een simpel lijstje op te lossen zijn. Gestrest? To-dolijst. Vergeetachtig? Boodschappenlijst. Te veel blabla op de radio? Spotifylijst. Waarom zou dat bij cadeaus anders zijn?’
‘Het hele jaar door houd ik een verlanglijstje bij. Mijn familie doet hetzelfde, en tegen november worden de lijstjes vrolijk rondgemaild. Tegenstanders zullen je onbeschaamd een schuldgevoel aanpraten: als je iemand écht kent, zou je moeten weten wat die wil. Of toch tenminste de moeite nemen om erover na te denken. En zo’n verlanglijst kaapt de magie van het geven en maakt er een steriele bestelling van. Begrijpelijk, maar onze lijstjes zijn heel lang. Zo wordt de magie kunstmatig in leven gehouden: de gever heeft voldoende keuze en het surprisegehalte blijft enigszins intact.’
‘Het is een nogal Vlaamse verwachting dat een ander zich het hoofd breekt om jouw wensen te raden. Natuurlijk is het romantisch of getuigt het van grote bekommernis om het ideale pakje te geven. Maar het is niet zo woke om rond de kerstboom je lachspieren in een kramp te duwen over zwabberpantoffels (poetsen en rondsloffen tegelijk!) en te verbergen dat je lichtelijk verbolgen bent (is mijn huis zo vuil?).’(Yumi Demeyere, 22)
DE VEERTIGER
‘Je hoeft niet per se te kiezen tussen verrassingen en lijstjes, merk ik in mijn familie. Ook bij ons wordt er doorgaans naar lijstjes gevraagd en ik som dan gewillig een paar haalbare dingen op waarmee ik blij zou zijn. Niet omdat ik vurig droom van “een compacte paraplu, mag felle kleur zijn”, “een kleine theepot voor als ik thuiswerk” of “een fancy fles olijfolie”. Wel omdat ik zelf soms ook een hint nodig heb als ik iemand iets leuks wil geven. Het is natuurlijk zalig wanneer het zonder voorzet lukt: puur door inspiratie iets vinden wat je echt aan die ene vriend cadeau wil doen. Een strip waar hij nog nooit van gehoord had – hij leest zelfs nooit strips! – maar die hem 99 procent zeker diep zal raken. Zeep die zijn favoriete vakantiegeuren capteert. Of een T-shirt met een slogan waar hij zichzelf in herkent.’
‘Maar laten we eerlijk zijn: soms ontbreekt de tijd of de motivatie om in de laatste weken voor Kerstmis nog af te dalen in de zielenroerselen van je aanstaande schoonvader of de nieuwe pluskinderen van je zus, en dan is het genereus van hen dat ze je een beetje tegemoetkomen. Het lukt in mijn familie eigenlijk wel om alle scenario’s open te laten: iedereen snapt dat zo’n lijstje maar een vrijblijvend hulpmiddel is, en dat je het niet te specifiek mag maken, want dan wordt het een bestelling (dingen die je liever zelf wilt kiezen, horen er niet op thuis). Vaak schrijven we op ons lijstje dat we, behalve die te gekke theepot, even graag “een verrassing!” willen krijgen: stel dat iemand zelf een bevlogen idee heeft voor ons, of een geniale suggestie kan lospeuteren bij ons lief, dan zou het zonde zijn om dat te ontmoedigen.’
‘Maar ook de theepot doet me iets. In betekenisvolle cadeaus zien de ontvanger en de gever niet alleen zichzelf weerspiegeld, maar ook wat hen verbindt. Soms toont een cadeau dat iemand je vuur ziet en zich er graag aan warmt: niets is groter om te krijgen. En soms herinnert het je eraan dat je elkaars handleiding mag vragen als je er het raden naar hebt wat de ander verlangt: niet de euforie van een goal, maar wel nog altijd een mooie geste.’(Dorien Knockaert, 44)
DE VIJFTIGER
‘Fijn dat je het vraagt, want ik heb een jarenlange ervaring met allerhande systemen, gaande van “koop iets dat voor iedereen kan dienen” (onmogelijk) tot “ik koop zelf wel iets dat je onder de kerstboom mag leggen” (superhandig). Wat ik geleerd heb:
1) Een verrassing is altijd het prettigst. Maar alleen als het verrassingsgeschenk niet te duur is. Verrassingsgeschenken zitten vaak fout. Een beetje geld weggooien, is jammer. Veel geld weggooien, is veel te jammer.
2) Cadeaubonnen (of het nu van de boekenwinkel, Bongo of wellness is) zijn verboden. Dan kun je net zo goed cash geld geven. Cash is eigenlijk hetzelfde als een bon, alleen wordt het in alle winkels aanvaard.
3) Maak het verlanglijstje niet te specifiek. Het is voor niemand leuk als je iets tipt als “De’Longhi-espressomachine Magnifica E455, liefst in het zwart, maar als ze dat niet hebben, is donkerblauw ook goed – en niet in winkel x kopen, want de service daar is beneden alle peil”.
4) Kortom. Maak een verlanglijstje dat ruimte geeft aan de schenker. Je geeft een richting aan zonder een precieze bestemming: ‘Ik wil graag een puzzel van duizend stukjes (geen ijsberen in de sneeuw), ik wil een misdaadroman van 500 bladzijden, ik wil sokken in maat 40.’(Bart Dobbelaere, 56)
* Dit is een bewerking van een artikel uit ons archief. Het verscheen oorspronkelijk op 26 november in de rubriek Wat Denk Je?
Een lezer mailde deze helpdesk met de vraag of we een goed recept kennen voor een gingerbread man. Tientallen onversmadelijke koekjesrecepten hebben wij in onze mouw zitten, maar dit niet, en we zijn zelf benieuwd: hoe maak je zo’n kruidig mannetje het lekkerst? Kent u het antwoord en wilt u het delen, dan kan dat via decemberdesk@standaard.be. Ook als u zelf een vraag hebt, of een gouden eindejaarsadvies dat u de lezers van De Standaard niet wilt besparen, is uw post zeer welkom.
